"พระขนิษฐาของพระราชินีมาการิตถูกขังอยู่ถึงสิบปีจึงถูกเรียกกลับเข้าวังอีกครั้ง ซึ่งการกลับมาในครั้งนี้ “เจ้าหญิงมาฮากูล” มีพระราชกิจที่สำคัญยิ่งนัก แต่ความที่ทรงไม่ยอมใครมาตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ทำให้เจ้าหญิงทรงปฏิเสธไม่ยอมอภิเษกกับเจ้าชายองค์ใดเลย แต่ใครจะคิดว่าในที่สุด “นายพลราชิด” จะได้อภิเษกกับเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ที่เขาไม่อาจเทียบ ทั้งที่ตอนแรกมีแต่เจ้าชายองค์สำคัญๆ ถึงสามพระองค์เป็นตัวเก็งโดยไม่มีแม้แต่เงาของเขา ราชองครักษ์คนนี้อยากบอกให้เจ้าหญิงมาฮากูลทรงทราบเหลือเกินว่าเขาเต็มใจ เต็มใจอย่างยิ่งที่จะดูแลพระองค์ตลอดไปจนตลอดชีวิต อยากจะถามด้วยว่ายินดีที่จะแต่งงานกับชายต้อยต่ำติดดินไม่คู่ควรกับพระองค์เลยสักนิดคนนี้ไหม? ราชิดจูบพระองค์ให้สมกับความคิดถึงอันมากมายที่มีอยู่ในหัวใจ “ทรงเป็นของหม่อมฉันคนเดียวนะ...สุดที่รัก...” เขากระซิบกับพระกรรณก่อนจะอุ้มพระองค์ขึ้นมาวางลงบนขั้นบันไดหินอ่อน แล้วเอื้อมมือไปหยิบสบู่ก้อนงามมาบรรจงลูบให้ทั่วพระวรกายเปล่าเปลือยทุกตารางนิ้ว..."