“ไม่มีวัน เพราะข้าเกลียดชังท่าน และยังขยะแขยงที่จะให้ท่านแตะต้องข้าร่วมกับอิสตรีอื่นอีกด้วย..เพราะในสายตาของข้า เห็นท่านเป็นเพียงแค่ช้อนกลางที่ใช้ตักอาหารเท่านั้น เพี่อป้องกันเชื้อโรคเข้าสู่ร่างกายจึงจำเป็นต้องอาศัยช้อนกลางอย่างท่าน..” เธอเชิดหน้าขึ้น “การที่ข้าพลีกายให้ท่านมิได้หมายความว่าหัวใจของข้าจักเป็นของท่าน เพราะการเสพสุขจากเรือนร่างของข้า ข้าจักคิดว่าเป็นของกำนัลมอบให้ เปรียบเสมือนอาหารที่โยนให้สุนัขจรจัดที่สร้างความดีด้วยการไล่กัดสุนัขเพศเมียตัวอื่นไม่ให้ระรานข้า..” “เจ้า!!..” “การที่พระองค์ประทับอยู่กับข้าในราตรีที่ผ่านมาทำให้ธิดาซึ่งเป็นองค์ประกันของราชาในปกครองต่างลุกขึ้นมาเกรี้ยวกราดใส่ข้า แต่ก็นับว่าดีที่บารมีของท่านทำให้พวกนางรู้ดีว่า ควรจะยืนอยู่ ณ ที่ใด..” เขาขบกรามแน่น “แต่ข้าจะมิมีวันยอมให้ท่านได้แตะต้องข้าอีกแม้ปลายก้อย หากท่านปรารถนาคงต้องกระทำการเยี่ยงโจรปล้นพรหมจรรย์ อย่างค่ำคืนที่ผ่านมาหรือไม่ หากเป็นบุรุษชาติขึ้นมาหน่อยก็อาจจะแสดงความสามารถครอบครองดวงใจของข้าได้..” เธอยิ้มเยาะ สายตาถากถางอยู่ในที “แต่ข้า จะมิมีวันยอมให้ท่านได้ล่วงละเมิด ไม่ว่าวันเวลาใด ตราบใดที่ข้ายังมีลมหายใจ เว้นเสียแต่ดวงวิญญาณออกจากร่าง เมื่อนั้นท่านอาจจักสมหวัง..ได้สำเร็จความใคร่ที่มิรู้จักอิ่มเอมได้กระมัง..” จอมกษัตริย์กำมือแน่นเมื่อมองดวงพักตร์ผ่องที่งามบาดตาบาดใจ “บุรุษอย่างพี่หากปรารถนาสตรีสักคนคงไม่จำเป็นต้องปล้นหรือใช้เล่ห์กลใดหรอก อย่าว่าแต่กระชากดวงวิญญาณออกมาเลย เพียงแค่พี่ชายตา พวกนางก็ล้วนแต่มีใจเอนเอียงพร้อมพลีกายให้พี่ได้สมใจ..” เธอเม้มปากแน่น “แล้วเจ้ามีดีอะไรนักหนาถึงจะทำให้พี่นี้พึงใจ ฝักใฝ่อยู่แต่เจ้าเพียงหนึ่ง..” เขาสยายยิ้ม “เจ้าต่างหาเล่า พึงระวังความประสงค์เอาไว้เถิด อย่าให้มันบรรเจิดออกมาในยามที่เกิดความเสียวกระสันขึ้นในหัวใจ มีความใคร่ในกายสัมผัสจนมากล้น..ขอให้ระงับความปรารถนาเอาไว้ในเกียรติและศักดิ์ศรีที่หยิ่งผยองของเจ้าให้จงหนัก..” “ท่าน!!?..” เธอมองหน้าเขานิ่ง “ในเมื่อเจ้าปรารถนาเช่นนั้น..พี่ก็ให้คำมั่นว่าจะไม่เหยียบแผ่นดินอันเป็นที่ตั้งของปราสาทเจ้า แล้วพี่จะไม่ให้เจ้าได้ยลใบหน้าของพี่อีกเหมือนกัน..” “ดี..อีกอย่างที่ข้าปรารถนา..คือไม่ต้องการจะสูดอากาศหายใจในสถานที่เดียวกับท่าน..” “เสียใจน้องรัก เพราะพี่ไม่อนุญาตให้เจ้าไป ณ ที่แห่งหนใด เพราะเจ้าคือองค์ประกันแห่งการัณยภาส แม้จะอยู่ในตำแหน่งเหนืออิสตรีทั้งปวงก็ตาม” เขากวาดสายตามองเครื่องหน้าที่งามพร้อมของเธออีกครั้งนิ่งและนาน “ตราบใดที่เจ้ายังจงรักภักดีต่อพี่ บิดามารดาของเจ้าจักปลอดภัย แล้วตราบใดที่บิดามารดาของเจ้า ยังสวามิภักดิ์ต่อพี่ ชีวิตของเจ้าก็จะปลอดภัยเช่นเดียวกัน..” “แต่ข้าไม่ต้องการอยู่ที่นี่ ไม่ต้องการเห็นท่าน ไม่ต้องการได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับท่าน ข้าชิงชังและหน่ายแหนงท่านสุดกำลัง รู้ไว้ด้วย..”