เขา อธิน ยิ่งธินกานต์ อายุ 30 ปี เธอ คณัสนันท์ วรพันธ์ศักดิ์ อายุ 19 ปี การแต่งงานแบบคลุมถุงชนทำให้เขาต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเธอ เมียเด็กที่แทนตัวเองว่า หนู เวลาพูดคุยกันเหมือนคนแก่รังแกเด็กไม่มีผิด แล้วแบบนี้เขาจะทำอย่างไร จะปราบเด็กหรือจะให้เด็กปราบกันแน่ ++++++++++++++++++++++++++++++++++ “คุณธินคะ หนูรูดซิปไม่ได้ คุณธินช่วย...” พอเงยหน้าขึ้นดวงตากลมโตก็ต้องเบิกค้างเมื่ออธินเพิ่งจะดึงกางเกงลง จึงได้แต่รีบร้อนหันหลังให้อย่างอายๆ “เอ่อ...หนูขอโทษค่ะ คุณธินเปลี่ยนชุดก่อนเดี๋ยวหนูรอในห้องน้ำนะคะ” ดวงตากลมๆ ที่เบิกค้างเมื่อครู่นั้นเรียกรอยยิ้มขบขันจากอธินได้ไม่น้อย ดังนั้นพอประตูห้องน้ำปิดลงก็ได้แต่ก้มมองสภาพไม่เรียบร้อยของตัวเองยิ้มๆ ใช้เวลาเปลี่ยนเป็นชุดลำลองไม่นานนัก อธินก็เดินมาเคาะประตูเรียกคนซ่อนตัวอยู่ด้านใน โดยพยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติ “ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว เธอเปิดประตูสิ” ได้ยินเสียงเขา คณัสนันท์ก็ค่อยๆ แง้มประตูให้เปิดออก เมื่อเจ้าบ่าวก้าวเข้ามาก็รีบหันหลังให้ “คุณธินรูดซิปลงครึ่งเดียวพอนะคะ ที่เหลือหนูจะทำเองค่ะ” “อืม...” อธินรับคำสั้นๆ แล้ววางมือลงบนซิปเจ้าปัญหา ระหว่างนั้นไม่รู้ว่าทำไมสายตาของเขาถึงได้คอยมองลำคอผ่องขาวของเจ้าสาวไม่หยุด ยิ่งเธอรวบปลายผมไปด้านหน้าจนเผยให้เห็นความเนียนละเอียดของผิวพรรณชัดเจน มือที่ควรรูดซิปลงอย่างว่องไวนั้นกลับเชื่องช้า “เสร็จหรือยังคะ” เพราะการใกล้ชิดที่ชวนหายใจไม่ออก ทำเอาคณัสนันท์ต้องพึมพำถาม “คุณธินรูดซิปถึงไหนแล้วคะ” “เดี๋ยวนะ มันติดน่ะ” “ได้ไหมคะ ถ้าไม่ได้เดี๋ยวหนู...” “เกือบละ อยู่นิ่งๆ นะ ฉันกำลังดึงลง” ฝากผลงานของ โน้มจันทร์ ไว้ในอ้อมใจของนักอ่านอีกสักเรื่องนะคะ กราบทุกการสนับสนุนค่ะ