อาณัติเลขาประจำตัวของมิลินท์ ผู้ที่แม้มารดาของมิลินท์จะเอาเงินล้านมาล่อเพื่อให้ไปทำงานด้วย ก็ยังไม่ไป! จำต้องไปสอนงานญาติสาวของมิลินท์เพราะคำขอจากเจ้านาย เขาหาข้อมูลของหล่อนก่อนไปสอนงานก็ต้องคิ้วขมวด พอไปเจอหล่อนตัวจริงเข้า...สองวันแรกก็เล่นเอาเขาถึงกับนวดขมับ ยิหวา...นึกผวานิดๆ กับสายตาอันชวนสะดุ้งของคุณเลขาคนใหม่ที่พี่ชายของเธอส่งมาให้เป็นคนสอนงาน ท่าทางเย็นชาพาให้หล่อนนึกสนุก...อยากจะรู้ว่าหลังกรอบแว่นนั้น นัยน์ตาคมกริบนิ่งสนิทนั่น เคยทำตาวิ้งวับใส่ใครบ้างอะ เขาเมินเธอ เขาทำหน้าตายใส่เธอ มันไม่ได้นะคะคุณเลขา นี่ฉันคือยิหวา สาวผู้สวยมั่นเสน่ห์พราวโลกตะลึงเด้อ! โปรยปราย “อืม...คุณเป็นคนเข้าใจยาก” เธอตีความไปเสียแบบนั้น แล้วหัวเราะ หัวเราะทำไมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันแหะ “แต่หวาอยากเข้าใจคุณนะคะ คุณเลขา” “ทำไมล่ะครับ” “ก็อยากจะเข้าใจ...” เธอจ้องหน้าเขา ตากลมโตหวานหยาดเยิ้มแล้วตอนนี้ “อยากจะเข้าไปอยู่ในใจ” “จีบผมหรือ” ถามออกมาตรงๆ คนเมาก็ตอบออกไปตรงๆ โอกาสอันดีขนาดนี้แล้ว...สารภาพมันออกไปเลย “ค่ะ” “ผมไม่ชอบให้ผู้หญิงจีบ” เขาว่าแล้วหลบตาหล่อน ก่อนจะกระดกเหล้าในแก้วจนหมด มันร้อนวูบขึ้นมาทันที ทั้งช่องท้อง ยิหวากัดริมฝีปาก...รู้สึกผิดหวังแหละกับคำตอบของเขา แต่เธอไม่ยอมแพ้หรอกน่า ก่อนที่คุณเลขาจะทันคาดคิด ร่างเล็กอวบอิ่มก็โผเข้ากอดเขา อาณัติไม่ได้ผลักไสเธอ เขานั่งตัวตรงแข็งเกร็งไปหมดเมื่อโดนจู่โจมแบบนั้น “แล้วถ้าหวาจะซื้อคุณล่ะ” “หืม?” คิ้วเข้มเลิกขึ้น ยิหวาที่เมาและโมโหกับการตัดรอนเย็นชาของคุณเลขา กำลังตัดสินใจอย่างบ้าบิ่นที่สุดในชีวิต “หวาจะซื้อคุณ...คืนนี้...ไม่ใช่ด้วยเงิน แต่ด้วยพรหมจรรย์ของหวา” “อะ...” เขาไม่ทันได้พูดอะไร ริมฝีปากได้รูปอิ่มเอิบก็กดลงมาบนปากเขา ปิดคำปฏิเสธไว้เสีย หล่อนแค่ทาบปากไว้เฉยๆ แล้วกดลงน้ำหนัก... แน่นอนว่าหล่อนจูบไม่เป็นสินะ สาวน้อย อาณัติคำรามบางอย่างก่อนจะแย้มริมฝีปากของตนออกแล้วเริ่มสอนให้ยิหวารู้จักว่า จูบจริงๆ มันควรจะเป็นอย่างไร