“คุณกำลังเหนื่อยเปล่า มิสเตอร์แม็กซ์บราวน์” รอยจันทร์เชิดหน้า เธอมองพระจันทร์บนท้องฟ้า ก่อนจะหันขวับมามองเขา พลางพูดเสียงเย็น “สำหรับฉันแล้ว ต่อไปนี้ฉันคงจะไม่รักใครอีกแล้ว คริสทำให้ฉันเข็ดหลาบ คุณเสียเวลาเปล่าถ้าจะคิดทำงานตามคำสั่งเสียของเขา หัวใจรักของฉัน มันเอาไปฝากไว้กับพระจันทร์บนฟ้าแล้ว มันคงจะไม่รักใครได้อีกแล้ว” “อย่างนั้นหรือรอยจันทร์” ชายหนุ่มหรี่ตา มือเขาบีบมือเธอแน่น หญิงสาวพยายามสะบัดมือหนี หากแต่ก็ไม่หลุด “ปล่อยฉันนะ” หญิงสาวขู่ฟ่อ “การที่คุณรับมอบหมายหน้าที่มาจากคริส มันไม่ได้หมายความว่า คุณจะถือสิทธิ์มายุ่งวุ่นวายกับชีวิตฉัน” “คุณไม่คิดจะรักใครอีกแล้วจริงๆ น่ะหรือ” อเล็กซิสถามเสียงเรียบ เขามองใบหน้าหวานของเธอไปด้วย รอยจันทร์พยักหน้า ก่อนจะตอบเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ใช่ คุณคงต้องเสียเวลา และงานคุณคงไม่มีวันสำเร็จ หัวใจของฉันมันรังเกียจผู้ชายเห็นแก่ตัวทุกคน โดยเฉพาะเซ็กส์ ฉันรังเกียจมัน ขยะแขยงมัน เหมือนที่กำลังขยะแขยงสัมผัสจากคุณ!” เธอหลุบตามองมือเขาที่ยังจับมือเธออยู่ “กรุณาปล่อย ก่อนที่ฉันจะอาเจียนออกมาเพราะความขยะแขยงและทนไม่ได้ มิสเตอร์แม็กซ์ บราวน์” “คุณรังเกียจผมอย่างนั้นหรือ รอยจันทร์” ถ้อยคำรุนแรงของเธอทำให้เขาโมโหวูบ และคุมสติไม่อยู่ เขาตวัดร่างบางเข้ามาในวงแขนแข็งแรงทันที ก่อนจะดันเธอไปชิดติดต้นไม้ใหญ่ รอยจันทร์พยายามดิ้นรน หากแต่ก็เหมือนทุบปราการเหล็ก เธอไม่เคยต่อต้านเขาได้เลย ทั้งร่างกาย และหัวใจ... “ปล่อยนะ ถ้าคุณทำอะไรฉันอีก ฉันจะไปฟ้องคุณนาตาลี” “เชิญไปฟ้องตามสบาย” อเล็กซิสหัวเราะในลำคอ นัยน์ตาสีฟ้าเข้มมองเธอเป็นประกายวาบ ด้วยอารมณ์ที่กำลังตีตื้นกันขึ้นมา ทั้งโกรธขึ้ง และปรารถนา... “ผมจะสอนให้คุณรู้ว่า เซ็กส์มันเป็นสิ่งที่สวยงาม และไม่น่ารังเกียจ ผมจะทำให้คุณเร่าร้อนจนต้องอ้อนวอนขอมันจากผม”