เขาพยายามหนีห่างจากเธอ เมื่อรับรู้หัวใจตัวเอง มันไม่เหมาะสม...ที่เขาจะหลงรักเด็กตัวน้อยที่เคยฟูมฟักเลี้ยงถนอมมา หากทว่า พรหมลิขิตกลับเหวี่ยงเธอเข้ามาในอ้อมกอดของเขา ในฐานะผู้คุ้มครอง ดูแล 'ถ้าโตเป็นสาวมาทำแบบนี้กับลุงไม่ได้นะ หนูปอ ลุงจับแต่งงานจริงๆ ด้วย' 'ถ้าได้หอมๆ ลุงเต้ เล่นๆ กับลุงเต้ หนูปอก็จะแต่งงานกับลุงเต้นะ' 'ไอ้เต้ มึงคิดจะจองลูกกูเลยรึ ไอ้เฒ่าหัวงู' เพื่อนของเขาตะโกนว่ามา เตชิตหัวเราะขำ แล้วจับฟัดแม่หนูเล่นแรงๆ อย่างหมั่นเขี้ยว 'กูจะผ่อนค่าสินสอดให้มึงเลยตั้งแต่ตอนนี้ หึๆ ได้ไหมล่ะวะ' คำหยอกล้อกันตอนนั้น ภาพในวัยเยาว์หวนมาให้ระลึก โอปอล์ซบหน้ากับอกกว้าง กลิ่นของเขาห้อมล้อมเธอไว้ให้อยู่ในภวังค์ ทุกหนในความทรงจำที่มีเขา มันมีความสุขและประทับใจเหลือเกิน ตอนที่เขาหายไปนั้นเธอเสียใจและน้อยใจมาก... หัวใจของเธอมันเริ่มเต้น เริ่มหวั่นไหว เมื่อได้เจอลุงเต้ของเธออีกหน เมื่อมือของเขายื่นมาขอปกป้องคุ้มครองเธอ