บางครั้งก่อนนอนของผมมักจะมีเรื่องราวเริ่มต้น จากการขบคิดทบทวนของวันที่กำลังจะผ่านไป ซึ่งล้วนแต่เป็นความหวังของวันใหม่ทั้งสิ้น ผมคิดว่ามันคงจะเป็นแนวทางของพรุ่งนี้ที่กำลังจะมาถึง อาจดูไม่แข็งแรงมากนักแต่ก็คือแรงพลังในค่ำคืน และอีกหลายครั้งก็พร่ำถึงความหวังในความรัก ช่วงเวลาเช่นนี้กระมั้งที่คำบางคำมักจะหลุดออกมาพร้อมทั้งน้ำตา มันไม่ได้ทุรนทุรายสักเท่าใด แต่มันก็เป็นความจริงของมนุษย์ที่มักอ่อนแอ ผมเพียงแค่เก็บถ้อยคำที่มีระเกะระกะบนโลกใบนี้มาเรียงร้อยใหม่และใส่ความรู้สึกนึกคิดอันบอบบางลงไป ผมมิได้พยายามอธิบายว่าเข้าใจชีวิต ผมเพียงแค่พบเจอชีวิตของตัวเองเพิ่มอีกข้อหนึ่งเพียงเท่านั้น หนังสือเล่มนี้เขียนมาจากการอดออม ออมทั้งความรู้สึก ออมทั้งเวลา ออมภาษา และอดออมทั้งเงินตรา เพื่อเสนออกมาแด่ทุกท่าน