นิยายลำดับ 12 ในชุดธิโมส์ มรรคาแห่งรักของใครหลายคนอาจซับซ้อน วนเวียน วกวน ทอดยาวไกลแสนไกล หากสำหรับใครคนหนึ่ง มรรคาแห่งชีวิตกลับทอดยาวกว่า...ยาวไกลคล้ายจะไม่สิ้นสุด เนิ่นนานกระทั่งสุข-ทุกข์ ร่ำรวย-ยากไร้ เฟื่องฟู-ตกต่ำ ยกย่อง-หยามหยัน เกลียดชัง...หรือแม้รัก ก็ล้วนไร้ความหมาย ชีวิตคือกรงขังอันแสนทรมาน เรเวียร์เชื่อเช่นนั้น! สิ่งเดียวที่เขาต้องการคือความตาย และพร้อมยอมทำทุกทางเพื่อก้าวสู่จุดหมายที่วาดหวัง ทว่า ในนาทีที่เข้าใกล้ปรารถนาที่สุดนั้นเอง เฮกัล เธมส์ หรือกูตูร์ ก็สุดรู้ กลับเล่นตลกกับ “ชีวิต” ใช่เพียงไม่ตาย หากความทรงจำมากมายยังขาดหาย ไม่ปะติดปะต่อ ไร้อดีต มีเพียงปัจจุบันอันว่างเปล่า และอนาคตที่มองไม่เห็น เป็นคนใหม่ในชีวิตเดิม ท่ามกลางอวลไอของอาถรรพ์ คำสาป และมนตรา ที่ยังมิล่วงผ่าน ไม่มีใครรู้ว่า...นี่คือรัตติกาลอันยืดเยื้อยาวนานที่จัก “เริ่มต้น” อีกครั้ง หรือคืออรุโณทัยแห่งชีวิต ที่จะทอดนำเขาสู่ “ความตาย” ที่ปรารถนา