"ป้อนข้าวต้มไปเอากันไปดีไหม" เขาเห็นความเฉยชาของเธอ ให้ป้อนก็ป้อนแบบทื่อ ๆ ไม่ยินดียินร้าย เอาอกเอาใจผัวหน่อยก็ไม่ทำ เลยนึกหมั่นไส้ความมั่นหน้าของเธอนัก คิดว่าสวยนักหรือไง เขาก็แค่เผลอไผลแต่งงานกับเธอเพราะหลงความสวยชั่วขณะเท่านั้น คนอย่างเขาไม่โง่ซ้ำสองแน่ เธอคงมีแผนการกับอดีตเจ้านายจะปอกลอกสูบเงินเขาอีกเป็นแน่ มันจะไม่มีทางผิดพลาดซ้ำสองแน่ เขาจะทำให้บริษัทของตระกูลจิรกาญจน์ ย่อยยับไม่เหลือชิ้นดี ทำให้มันหมดเนื้อหมดตัวที่บังอาจหลอกเขาแบบนี้! "ทำไมคุณลามกแบบนี้" "ใส่กางเกงในมาไหม ถ้าไม่ใส่มาจะได้กระแทกสะดวก" ประโยคตรงไปตรงมาของเขาทำให้คนฟังหน้าแดงยิ่งกว่าผลตำลึงสุก เธออยากจะตบเขาให้หน้าหันนัก! "คุณกลาง" "ว่าไงล่ะ ไหนถลกให้ดูหน่อย" "คนบ้าลามก" "นี่เธอกล้าด่าฉันเหรอ" "กินไปเอาไปสนุกดีออก ให้เธอกระแทกฉันเลยดีไหม ขึ้นขย่มเหมือนเมื่อคืนฉันเสียวมากนะ" "คนโรคจิต" เธอด่าว่าเขา ก่อนจะยกมือขึ้นกัด "โอ๊ย!" อรอภิสราเห็นว่าเขากำลังเสียท่าจึงทำท่าจะหนี แต่เขากลับรั้งเอวคอดของเธอเอาไว้แน่น ก่อนจะหอมแก้มเธอแรงๆ "อื้อ... คนบ้า คนเฮงซวย" "แล้วเธอคิดว่าจะได้แต่งงานกับเจ้าชายหรือไง ที่ใจง่ายยอมตกลงแต่งงานเพราะอยากเป็นคุณนายบ้านไร่ไม่ใช่เหรอ" เขาเยาะหยัน น้ำคำร้ายกาจทำให้เธอสะอึก "อรไม่เคยคิดว่าจะแต่งงานกับเจ้าชายอะไรหรอกค่ะ แต่คุณก็ควรให้เกียรติอรสักนิด" "ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย" เขาชอบพูดจายั่วโมโห กวนประสาท อรอภิสราคร้านที่จะเถียงก็เลือกที่จะเงียบและเดินหนี