“คุลิกา” เคลล์คว้าตัวไว้ก่อนที่จะข้ามพ้นประตู “ปล่อย!” เธอกล้าออกคำสั่งกับเขาอีกแล้ว เก่งกาจมากใช่ไหมล่ะ! “เราจะไปบริษัทพร้อมกัน” ครานี้ไหล่เล็กไหวเบาๆ เรียวปากอิ่มบิดขึ้นเป็นรอยยิ้มขบขัน ก่อนจะสะบัดแขนแรงๆ ให้หลุดออกจากพันธนาการแข็งแรง “คงไม่เหมาะหรอกค่ะ ถ้าหากฉันจะนั่งรถคันเดียวกับผู้ผูกขาดชีวิต สองปีมานี้ฉันก็ไปทำงานด้วยรถประจำทางได้ วันนี้ก็คงไม่มีความจำเป็นใดๆ ต้องใช้บริการรถของท่านประธานหรอก ฉันว่าถ้าคนอื่นเห็นเข้า คุณคงไม่ชอบใจแน่ถ้าต้องตกเป็นขี้ปากใครต่อใคร แต่สำหรับฉันต่อให้โดนนินทาว่าร้ายแค่ไหนก็ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ ฉันเก่งและหน้าด้านพอจะทนได้” “ผมก็แค่อยากคุยด้วยระหว่างทาง” “เอาไว้คืนที่คุณนึกอยาก ค่อยคุยก็แล้วกัน” +++++++++++++++++ เรื่องนี้หมดสัญญากับสนพ. ไรท์จึงนำมาลงใหม่ นักอ่านที่เคยโหลดผ่านสนพ.มาแล้ว ไม่ต้องโหลดซ้ำนะคะ ขอบคุณทุกการสนับสนุนค่ะ ณิชาดา/โรสควอตซ์