นาง ปล้นสุสานบรรพชนบ้านเขา และชิ่งหนีแบบเนียน ๆ ส่วน เขา คือ ผู้ไล่ล่านางโจรอย่างนาง เสี่ยวฟางคิดว่าตัวเองรอดพ้นการลงทัณฑ์แล้ว แต่อยู่ ๆ ชะตาก็เล่นตลกกับนาง อยู่ ๆ นางโจรอย่างนางก็กลายเป็นเจ้าสาวของเขาแบบจำใจจำยอม!!! แล้ววิวาห์นางโจรจึงเริ่มต้นขึ้น... “เจ้าเป็นใคร?” เสี่ยวฟางกลั้นหายใจไว้เพราะน้ำเสียงห้วนห้าวของเขาน่ากลัวเสียเหลือเกิน “ขะ ข้าชื่อเสี่ยวฟาง” “เข้ามาทำอะไรที่นี่?” “...” เสี่ยวฟางพูดไม่ออก นางไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองหน้าเขาด้วยซ้ำ “บ่าวรับใช้ใหม่หรือ?” ให้ตายเถอะ!! เขาจำนางซึ่งเป็นภรรยาไม่ได้ ซ้ำยังเห็นนางเป็นบ่าวรับใช้อีกหรือ จะว่าไปตั้งแต่แต่งงานกันมาเป็นแรมเดือน เขาเพิ่งพูดกับนางครั้งนี้ครั้งแรกด้วยซ้ำ “ใครส่งเจ้ามา?” ไม่เพียงถามเทียนฉียังเดินวนเวียนรอบกายหญิงสาวที่สูงเพียงหัวไหล่ของเขาแล้วหยุดอยู่ตรงหน้านาง เสี่ยวฟางเห็นท่าไม่ดีจึงชักเท้าถอยหลัง แต่ใต้เท้าถังก็ยังตรงมาหานาง ต้อนนางจนหมดหนทาง “ข้าจะให้โอกาสเจ้าพูดเป็นครั้งสุดท้าย บอกข้ามาใครส่งเจ้ามาที่นี่?” นี่เขาความจำเสื่อมไปแล้วหรือไง จะมีใครที่ไหนส่งนางมาในถ้ำของพยัคฆ์ล่ะ ก็มีแต่เขานั่นล่ะที่แต่งเกี้ยวไปรับนางมาที่จวน!!!