“มองผมตาเป็นมันขนาดนี้ จะเอาอะไรอีก” ถามด้วยเสียงกรุ้มกริ่มพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้ “ฉันก็ใช่สายตาปกติมอง” เธอแย้งเสียงแข็ง ตามด้วยการยกมือผลักใบหน้าหล่อเหลาออกห่าง “มองแบบนี้มีอะไรจะพูดก็พูดมา” “ฉันอยากรู้เหตุผลว่าคุณจับฉันมาทำไม แล้วใครใช้ให้คุณไปบอกพี่ชายฉันว่าคุณเป็นแฟนฉัน” “ยังไม่ถึงเวลาคุณต้องรู้ แต่ถ้าคุณทำตัวดีและน่ารักกับผม ผมอาจจะปล่อยคุณเร็วขึ้น” “ฉันไม่ใช่เด็กสามขวบ อย่ามาหลอกฉันเลย” เสียงหวานโต้กลับทันควัน เพราะรู้ดีว่าเขาแค่หลอกให้เธอดีใจเล่นก็เท่านั้น “ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่เด็ก เพราะผมจับและวัดขนาดคุณมาแล้วกับมือ” “คนปากสกปรก” “แต่ปากสกปรกอย่างผมก็จูบคุณจนหลงเคลิ้มมาแล้ว” มธุรากำมือแน่น อยากจะชกคนปากสกปรกให้หน้าหงาย แต่คงได้แค่คิด! เคลย์ริกยิ้มเมื่อเห็นท่าทีโกรธของคนบนเตียง “ผมต้องออกไปทำงานแล้ว ส่วนคุณก็พักผ่อนซะ ไม่เกินสี่ทุ่มผมจะกลับมา” “ฉันไม่ใช่เมียคุณ! ไม่ต้องมาบอกว่าจะกลับเวลาไหน” มธุราตอบกลับไปแบบไม่ทันคิด ส่วนคนตัวโตก็หมุนตัวกลับมาแล้วยิ้มกริ่ม “ถ้างั้นคืนนี้ผมจะรีบกลับมาทำให้คุณเป็นเมียเลยดีไหม แล้วผมรับรองเลยว่าทั้งแม่ทั้งพี่ชายของคุณ คงดีใจกันมากแน่ๆ ที่ลูกสาว…” เคลย์ริกหยุดพูดแล้วมองสำรวจเรือนร่างครู่หนึ่ง “หน้าตาก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่จนถึงขั้นหาแฟนไม่ได้ มีสามีเป็นตัวเป็นตนเหมือนผู้หญิงคนอื่นซะที” บอกกล่าวจบแล้วก็หัวเราะมีความสุขเสียนักหนา “ฝันไปเถอะ!” “งั้นคืนนี้มารอดูกันไหมว่าจะฝันหรือไม่ฝัน” ปากหยักร้ายกดยิ้มลึก ก่อนจะเปิดประตูออกไปทิ้งให้คนตัวเล็กนั่งทำหน้าเหวออยู่กับคำพูดทิ้งท้ายของคนหน้าโหด *****งานหมดสัญญานะคะ ชื่อฉบับตีพิมพ์อาญาร้ายเทพบุตรมาร*****