คำนิยม . ก่อนพระพุทธองค์จะเสด็จดับขันธปรินิพพาน พระองค์แนะนำพระอานนท์พุทธอนุชาและเหล่าพุทธสาวกว่า . “หากเราตถาคตล่วงลับดับขันธ์ไปแล้ว พุทธศาสนิกชนหากคิดถึงเรา ให้เที่ยวจาริกไปยังสังเวชนียสถาน 4 แห่ง เหล่านี้ คือ . 1. สถานที่ประสูติ 2. สถานที่ตรัสรู้ 3. สถานที่แสดงปฐมเทศนา 4. สถานที่ดับขันธปรินิพพาน” . จากพระพุทธพจน์ในเหตุการณ์คราครั้งนั้น จึงได้กลายเป็นจุดเริ่มต้นของขบวนธรรมยาตรา จาริกบุญแสวงปัญญา . นับแต่ครั้งพระเจ้าอโศกมหาราช คือในพุทธศตวรรษที่ 3 สืบมาจนกระทั่งถึงทุกวันนี้ จึงมีพุทธศาสนิกชนจากทั่วโลก พากันจาริกธรรมยาตราไปยังดินแดนพุทธภูมิ . บรรดาพุทธสาวกพุทธศาสนิกชนเหล่านั้น รวมถึงคณะของอาตมภาพด้วย ได้ยกขบวนธรรมยาตรา จาริกไปแสวงบุญและแสวงปัญญา . ณ พุทธสังเวชนียสถาน 4 แห่ง ระหว่างวันที่ 17-22 กุมภาพันธ์ พุทธศักราช 2562 ที่ผ่านมา . ว.วชิรเมธี สถานที่เราจาริกไปแสวงบุญแสวงปัญญานั้น เรียกว่า สังเวชนียสถาน แปลว่า สถานที่ก่อให้เกิดความสังเวช . สังเวชไม่ได้หมายถึงความสงสารที่เราใช้ในภาษาไทย ที่เราเรียกกันว่า เวทนาสงสาร แต่คำว่าสังเวชในที่นี้หมายถึงสะเทือนใจ . หมายความว่า ถ้าเราไปดูสถานที่ทั้ง 4 คือ สถานที่ประสูติ สถานที่ตรัสรู้ สถานที่แสดงปฐมเทศนา และสถานที่เสด็จดับขันธปรินิพพาน เราไปเห็นสถานที่จริง เราจะเกิดความสังเวชว่า . “โอหนอ ครั้งหนึ่งพระพุทธองค์เคยประสูติ ตรัสรู้ แสดงปฐมเทศนา และปรินิพพาน” พอได้ไปเห็นของจริง ก็จะได้พบกับความจริง . ความจริงที่ว่า ใด ๆ ในโลกนั้น ล้วนเป็นอนิจจัง พอเกิดความสะเทือนใจอย่างนี้ สิ่งที่จะตามคือคือแรงบันดาลใจ เราจะได้น้อมมาเตือนจิตสะกิดใจว่า . “ดูเอาเถิด แม้กระทั่งพระพุทธองค์ผู้เป็นอัครบุคคลของโลก แต่แล้วในที่สุดก็ทรงหนีไม่พ้นความตาย ดูเอาเถิดบ้านเมืองซึ่งครั้งหนึ่งใหญ่โตโอฬาริก . แต่แล้วบัดนี้เหลือเพียงแต่กองดินกองทราย ใด ๆ ในโลก ล้วนแล้วแต่อนิจจังไปเสียทั้งหมดทั้งสิ้น” . เมื่อเราเห็นอนิจจัง เราจะได้แรงบันดาลใจว่า “ต่อจากนี้ไป เราจะดำรงชีวิตอย่างไม่ประมาท เพราะใคร ๆ ที่ประมาท คน ๆ นั้นก็พลาดโอกาสที่จะได้รับประโยชน์จากธรรมะ” . กล่าวอย่างสั้นที่สุด “สังเวชนียสถาน เป็นสถานที่เตือนจิตสะกิดใจ ให้เราไม่ประมาท” . ว.วชิรเมธี