ก็ใครเล่าให้คำมั่นสัญญาว่าจะแต่งงาน... มอบใจกายใช้ชีวิตคู่ตราบฟ้าดินสลาย กาลเวลาเปลี่ยน ใจนารีเปลี่ยน งานทวงสัญญาจึงบังเกิด! -- -- -- -- -- “เจ้ารบกวนเวลาพักผ่อนของข้าอีกแล้ว เจ้าต้องการสิ่งใด?” “ข้าต้องการกำไลหยกขาววงนั้นคืน” เจ้างูยักษ์เงียบไป แต่สายตาดุร้ายยังจับจ้องมาที่หญิงสาว “ข้าพูดกับเจ้า ไม่ได้ยินหรือ” “ข้ามอบกำไลหยกขาวแก่เจ้าก็ได้ แต่มีเงื่อนไข” เฟยเทียนหยุดพูดแค่นั้น แต่สายตายังจับจ้องหญิงสาวไม่วางตา แม้นางจะเปลี่ยนไปจากเดิมมาก แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เปลี่ยนเลยก็คือดวงจิตรอันพิสุทธิ์ และหัวใจอีกครึ่งดวงของเขาที่ยังอยู่ในกายของนาง “เงื่อนไขอะไร พูดมาได้เลย” “เจ้าต้องเป็นภรรยาข้า” ได้ฟังเงื่อนไขหนิงหลงก็ชะงักไปซ้ำยังทำหน้ายุ่ง อยากจะหัวเราะขำให้ฟันหัก คนกับงูจะอยู่ด้วยกันได้อย่างไร แต่นางก็กลัวว่าเจ้างูดินตัวนี้จะพิโรธจับนางกลืนลงท้อง จึงได้แต่สำรวมเท่านั้น ได้กำไลหยกคืนให้แม่นางหวังแล้ว หากนางเบื่อเจ้างูตัวนี้ นางค่อยเอาตัวรอดทีหลังก็ยังได้ คนอย่างหนิงหลงลองไม่พอใจแล้ว นางย่อมไม่รักษาสัญญากับใครทั้งนั้น