อีกครั้งที่ฉวีเฟิ่งผลักร่างแบบบางของนางให้โน้มตัวไปข้างหน้าอีกนิด ก่อนที่แขนแข็งแรงจะคล้องเอวคอดของนางให้ดันยกสะโพกผายกลมกลึงขึ้น กลีบดอกไม้สวยของนางเผยออ้าปากรอคอยหัวมังกรอุ่นของเขา ให้เข้าไปโลดแล่นอยู่ภายใน พรายสาวหยางหยางเอี้ยวตัวหันมาเห็นขนาดกลางกายของเขา ใบหน้าเล็กของนางแดงก่ำด้วยความเอียงอาย ก่อนที่จะเปรยถ้อยคำที่เต็มไปด้วยความประหม่าออกมาประโยคใหญ่ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ทันการ "ขอท่านได้โปรดบันยะบันยังด้วยนะเจ้าคะ อย่าตะบี้ตะบันตั้งหน้าตั้งตากระทำข้าอยู่ฝ่ายเดียวอีก…อะ อ๊าาส์ อ้า อ้า ซู๊ดด~" ~ ‘แม้ไม่ไร้วาสนา ข้าจะหวนคืนมา หากต้องจากไกล ภพหน้าข้าจะไม่ลืมเลือน’~