"“...ศิวเศขรผู้นั้นเป็นคู่แท้ มิต้องกลัว คู่กันแล้วมิแคล้วกัน...” คือคำกล่าวของยายเฒ่า เมื่อถึงคราที่ ‘เจ้าบัวงาม’ เจ้าน้อยแห่งภุมริกา ต้องเข้าพิธีศาสน์ เลือกคู่ แลปักใจเลือกรัก ‘องค์จันทร์’ เจ้าหลวงแห่งศศิมณฑล แม้นถูกตราหน้าว่าผิดผีให้เสียเกียรติ เพียงเพราะคนพาลที่ไม่สมใจ แต่ไม่เป็นอุปสรรคของใจรักเลย “บัวใดเล่าจักงามเท่าบัวงามของข้า” เมื่อได้รู้ว่า รัก เป็นเช่นไร ไฉนเลยจะต้องไม่ยอมรับ “บัวงามแก้วตาแห่งภุมริกา หากแต่บัดนี้เป็นดวงใจแห่งศศิมณฑล”"