"ฮูหยิน...เจ้าหยุดเสียทีเถิด เล่ม 1 胡寅 你必須停下來! โดย minikikaboo สามีไม่รักก็ช่างปะไร ขอเพียงนางได้เขียนหนังสือปกเหลืองเป็นพอ เพราะความเข้าใจผิดของเบื้องบน แม่ทัพใหญ่ ‘เซียวหยาง’ จึงได้แต่งฮูหยินถึงสองคนเข้ามาในจวน หนึ่งคือฮูหยินเอกผู้ได้สมรสพระราชทานจากไทเฮา ผู้มีชื่อเสียงเลื่องลือไกล สองคือฮูหยินรองผู้ได้สมรสพระราชทานจากฝ่าบาท ผู้อยู่ในใจเขามานานแล้ว แต่ต่อให้เขาทำผิดกับฮูหยินเอกอย่างไร ‘เนี่ยเซียน’ ก็ยังคงมองเขาด้วยสายตาอบอุ่น และมีรอยยิ้มเสมอ พร้อมด้วย ‘สมุดปกเหลือง’ ในมือของนาง “ฮูหยิน...เจ้าหยุดเสียทีเถิด” เซียวหยางกล่าวอย่างกล้ำกลืน เนี่ยเซียนกำลังวาดภาพบุรุษสองคนจุมพิตกัน หนึ่งในนั้นคือเขา...สามีของนาง และอีกหนึ่งคือกุนซือของเขา ฮูหยินเอกเอ่ยถามด้วยหน้าตาใสซื่อบริสุทธิ์ และไม่รู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย “หยุดอะไรหรือเจ้าคะ” “...” ชีวิตอันน่าสงสารของแม่ทัพใหญ่แห่งต้าโจวก็เป็นเช่นนี้แหละ ฮูหยิน...เจ้าลุยให้เต็มที่เถิด เล่ม 2 夫人,勇往直前吧 ! โดย minikikaboo สามีประเสริฐ...คือบุรุษที่ยอมรับข้า อย่างที่ตัวข้าเป็น ชีวิตของ ‘เนี่ยเซียน’ ไม่ค่อยปกติสุขสักเท่าไร สตรีที่หย่ากับสามีสมควรจะได้เก็บตัวอยู่แต่ในจวน เขียนหนังสือปกเหลืองสร้างความสุขให้แก่ตนเองมิใช่รึ แต่กิจการโรงน้ำชากับ ‘เหมยอวี้เหยา’ ก็มีคนจ้องเล่นงาน คู่แต่งงานเก่าอย่าง ‘เซียวหยาง’ และสหายอย่าง ‘เฟิงอวี้’ ก็ต้องการความช่วยเหลือ เหลียงเทียนโหว ‘เซี่ยเหยียนเซิง’ ยังมาขอนางแต่งงานอีก นี่มันไม่ใช่อย่างที่นางคิดเอาไว้เลยนี่นา... ในตอนที่เซี่ยเหยียนเซิงเอ่ยปากสู่ขอนางกับท่านย่าและท่านยาย ทั้งสองไม่ยอมโดยง่าย ต่างสำแดงวรยุทธ์จนผมปลิว เอ่ยปากถามเขาว่า “เจ้ามีดีอะไร” เหลียงเทียนโหวไม่สะทกสะท้าน ถามกลับหน้าตาย “หากนางแต่งให้ข้า ข้าจะทำให้นางมีบุตรชายสามคน คนหนึ่งสืบทอดตำแหน่งเหลียงเทียนโหวจากข้า คนที่สองให้ใช้แซ่ลี่ คนที่สามให้ใช้แซ่มู่ สืบทอดวงศ์ตระกูลของพวกท่าน ดีหรือไม่” “ตกลง” สองผู้เฒ่าไม่ต้องคิดอันใด เนี่ยเซียนสำลักน้ำชา ‘เดี๋ยวๆ มันจะง่ายไปหรือไม่’ "