เขาสั่งฆ่าเมียตัวเอง เพื่อจะไปแต่งงานกับผู้หญิงคนใหม่ นั่นคือสิ่งที่เธอเข้าใจ และเมื่อเธอได้หวนกลับมาหาเขาอีกครั้ง ในสถานะเป็นพี่เลี้ยงของลูกชายตัวเอง แต่กลับไม่มีใครจดจำเธอได้ การกลับมาครั้งนี้ของเธอไม่ใช่เพราะเขา แต่เพราะเธอต้องการเอาลูกน้อยของเธอออกไปจากบ้านหลังนี้ให้พ้นจากคนใจร้ายที่อยู่รอบตัวเท่านั้น ส่วนเขาจะเป็นอย่างไรเธอไม่สนใจเลย *** ชายหนุ่มอุ้มลูกชายเดินนำหญิงสาวไปขึ้นรถหน้าออฟฟิศใหม่ โดยที่หญิงสาวก็อุ้มลูกชายคนเล็กของเธอเดินตาม เมื่อมาถึงรถยนต์ส่วนตัวแทนธรรมก็เปิดประตูเพื่อจะให้พีชนั่งที่เบาะหลังซึ่งมีคาร์ซีทเตรียมไว้ หากเมื่อฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้ก็เหลียวกลับไปมองหน้าหญิงสาว แล้วว่า “ผมไม่รู้ว่าคุณจะพาลูกชายคุณมาด้วย มีคาร์ซีทแค่ตัวเดียว...” ชายหนุ่มหยุดพูดไว้ครู่ ผายมือออกอย่างปราศจากความหมาย สีหน้าอึดอัดใจ ซึ่งพุดกรองก็มองออก หญิงสาวมองเข้าไปในรถ ก่อนที่จะเอ่ยอะไรออกมาแทนธรรมก็พูดขึ้นมาก่อน “พีชโตแล้วยังไงก็ให้นั่งที่เบาะ ส่วนลูกชายของคุณก็นั่งคาร์ซีทไปแล้วกัน” พูดด้วยสีหน้าฝืนยิ้ม พลางแลสายตาไปสบกับดวงตากลมสุกใสราวเม็ดลำไยที่จ้องหน้าเป๋งมองที่เขา ก่อนแกจะยิ้มออกมาให้เห็นฟันน้ำนมด้านหน้า ตีขาเหมือนดีใจกับอะไรสักอย่าง หากอาการร่าเริงแจ่มใสของแกนั้นกลับทำให้ชายหนุ่มหน้าเครียดลงอย่างไม่มีเหตุผล เขาไม่อยากมองหน้าเด็กคนนั้นเลย ไม่อยากคิดให้ตัวเองต้องปวดร้าว และจบลงด้วยความผิดหวัง “ขอบคุณที่กรุณาลูกของฉันค่ะ”