‘น้ำมนต์’ ตัดสินใจแต่งงานกับ 'พรมแดน' คนที่แม่เลือกให้เพียงเพราะความเหมาะสม... หลังจากกลับจากฮันนีมูน เธอกลับถูกตราหน้าว่า 'คบชู้' ลูกในท้องของเธอไม่ใช่ลูกของพรมแดน!! จะเป็นแบบนั้นได้อย่างไร ในเมื่อเธอมี ‘สามีคนเดียว’ ----- “จะให้ผมดีใจได้ไง ผมไม่เคยต้องการลูก ผมเครียดจะบ้าตายอยู่แล้ว!” พรมแดนตะโกนเสียงดัง อยู่ ๆ ปัญหาใหญ่ก็หล่นตุบมาตรงหน้าโดยที่เขาไม่รู้อีโหน่อีเหน่ “จะเครียดเรื่องอะไรล่ะ มีเมียก็ต้องมีลูก เป็นเรื่องปกติมาก” “แต่สำหรับผมเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องปกติ เด็กในท้องของน้ำไม่ใช่ลูกของผม!” อย่าว่าคำพูดของพรมแดนจะทำให้มาดามพุฒซ้อนหน้าถอดสีเลย แม้แต่น้ำมนต์ที่ผ่านมาได้ยินถึงกับหน้าม้านที่ได้ยินถ้อยคำนี้ หัวใจของเธอเจ็บหนึบเหมือนถูกเฆี่ยนตี หญิงสาวกำมือแน่นกระบอกตาร้อนผ่าวแต่ก็ยังกัดฟันยืนอยู่ตรงนั้นเพื่อรับฟังไม่หนีไปไหน “ลูกพูดแบบนี้ได้ไง? ก็นั่นเมียของเรา ลูกของเรานะ!” “ผมเป็นเกย์ครับ!!” ----- ‘สุดเขต’ จำต้องแยกจาก ‘น้ำมนต์’ ผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจเพียงเพราะพ่อของเขากับพ่อของเธอเป็นศัตรูกัน ถึงจะมีอุปสรรคขวางกั้นแต่เขาก็ไม่เคยถอดใจ จนห้าปีผ่านไปอยู่ ๆ น้ำมนต์ก็กลับมายังรังรักของเขาอีกครั้ง แล้วมีหรือที่เขาจะต้องหักห้ามใจตัวเอง ในเมื่อเขารักและปรารถนาในหญิงสาวไม่เคยเปลี่ยนแปลง ทว่าความจริงที่สุดเขตได้รู้ในเช้าวันต่อมาก็ทำให้หัวใจกระตุกวูบชาหนึบไปทั้งตัว “เดี๋ยวนะ น้ำเป็นเมียของนายเหรอ?” “ใช่ น้ำเป็นเมียฉัน” สุดเขตกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก เวรล่ะ เขาได้ทำบาปครั้งใหญ่ลงไปแล้ว สุดเขตบดฟัดกรามเข้าหากันแน่น สีหน้าเครียดขรึม ทำไมผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจถึงได้กลายมาเป็น ‘น้องสะใภ้’ ของเขาได้!!