หัวใจเขาเต้นระรัว ทำให้เขายกมือขึ้นอย่างควบคุมตนเองไม่อยู่ ใช้ปลายนิ้วลูบไล้ข้างแก้มเธออย่างแผ่วเบาราวกับโดนสะกด ทั้งลื่น นุ่ม และเนียนละเอียด ปลายนิ้วเขาเปลี่ยนเป็นร้อนผ่าวราวกับใกล้จะละลาย เธอขมวดคิ้ว ถูไถหมอนเบาๆ ราวกับอยากจะตื่น เขาตกใจแทบแย่ กระทั่งลมหายใจก็ยังกลั้นไว้ เธอไม่ขยับตัวอีกและไม่ได้ตื่น หัวใจเขายังคงเต้นระรัวราวกับกำลังตอบรับกับสายฟ้าฟาดแทนลมฝนนอกหน้าต่าง เขาบอกตัวเองว่าเมิ่งซิงเจ๋อ นายเลิกมองได้แล้ว นายต้องถอนสายตาออก ล้มตัวลงนอน แล้วหลับซะ! มองต่อไปไม่ได้จริงๆ ขืนมองอีกเขาจะป่วยเป็นไข้ใจแล้ว ---------------------------------------------------------- หลังทำงานมาสักระยะหนึ่ง เหยาจยารู้สึกว่างานลูกค้าสัมพันธ์ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น แม้ต้องรับมือกับลูกค้าประหลาด เรื่องดราม่าของเพื่อนร่วมงาน ไปจนถึงกฎระเบียบที่แสนเฮงซวยของบริษัท แต่โลกแห่งการทำงานกลับทำให้เธอเรียนรู้และเติบโตขึ้น ส่วน ‘นายนกยูงเมิ่ง’ ก็หยุดรำแพนหางแล้วช่วยเหลือเธออย่างน่าเหลือเชื่อ! ขณะที่เมิ่งซิงเจ๋อก็รู้สึกว่างานลูกค้าสัมพันธ์ให้อะไรมากกว่าที่คิด และการโต้เถียงกับ ‘ยายเด็กเหลือขอ’ ที่นั่งข้างๆ ก็ทำให้ชีวิตมีสีสันขึ้นไม่น้อย นิสัยหัวขบถของเธอทำให้เขาค่อยๆ เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น เอาล่ะ งั้นเขาจะยอมลดตัวเป็นเพื่อนเธอก็แล้วกัน แต่วันหนึ่งเมื่อเธอควงแฟนมาให้เห็นต่อหน้าต่อตา แถมผู้ชายคนนั้นยังหล่อเหลาโดดเด่นไม่แพ้เขา ทำไมเขาที่อยู่ในฐานะ ‘เพื่อน’ คนนี้ถึงได้รู้สึกเปรี้ยวฝาดในใจอย่างนี้นะ