“กรี๊ด!” พิมพ์นาราหวีดเสียงร้องลั่นห้อง เพราะอุ้งมือหนาใหญ่นั้นกระชากอาภรณ์ชิ้นน้อยๆ ที่ปกปิดอกอวบนั้นอย่างรุนแรงจนมันขาดติดมือ ก่อนจะเขวี้ยงไปมุมห้อง คนละทิศละทางกับเสือผ้าตัวอื่นๆ มือน้อยๆ รีบยกปกปิดปทุมงามที่ดีดเด้งเป็นอิสระ เข่าท้องสองข้างชันขึ้นแล้วกอดตัวเองไว้อย่างป้องกันภัย แต่แล้วร่างอรชรก็ลอยหวือ ถูกกักกันอยู่ใต้ร่างคนตัวโต ใบหน้าคมนั้นซุกไซ้ซอกคอข่าวผ่อง มือทั้งสองข้างถูกกดจมลงกับที่นอน “ในเมื่อหัวใจไม่มีทางได้ ผมขอเป็นเจ้าของร่างกาย เจ้าของลมหายใจของคุณชั่วชีวิตก็แล้วกัน!” มัจจุราชกระซิบบอกข้างๆ หู “ไม่ว่าอดีตคุณจะผ่านมือผู้ชายมากี่ร้อยคน นับจากวันนี้จงจำไว้ให้แม่นๆ ว่าทุกตารางนิ้วบนเรือนร่างของคุณ เป็นของผม อคิราห์ สกุลการันต์เพียงคนเดียวเท่านั้น!” จบประโยคยาวเหยียดแสนเฉียบเย็นนั้น ปลายจมูกโด่งก็ลาดต่ำลงมาสูดหอมดอมดมอยู่กลางปทุมคู่งาม ฝากรอยพาดผ่านด้วยการเม้มเป็นแดงปื้น หน้าขาแข็งแรงนั้นบดเบียดแนบชิด ก่อนจะปล่อยมือทั้งสองข้างของคนเบื้องล่างให้เป็นอิสระ และตอนนี้เธอกำลังทุบไหล่บึกบึนอย่างบ้าคลั่ง “ฉันเกลียดคุณ คนเลว!” “แต่ฉันจะทำให้เธอรัก เธอต้องรักฉัน!” เขาว่าแล้วลากปลายนิ้วมาลูบไล้แถวๆ โคนขาเนียน ลูบวนสัมผัสความนุ่มเนียน ก่อนจะมุ่งเป้าหมายไปที่กุหลาบช่องาม ซึ่งถูกปกปิดไว้ด้วยเนื้อผ้าบางเบา ปลายนิ้วแข็งแกร่งนั้นบดเบียดแนบชิด คลุกเคล้าอย่างหลงใหล “จากนาทีนี้หัวใจและร่างกายของเธอต้องเป็นของฉันเท่านั้น” “ไม่!” กัดฟันโต้ตอบเขาทั้งที่ร่างกายนั้นสะท้าน “ฉันจะเกลียด จะแขยงคุณไปชั่วชีวิต” เปลือกตาคมกล้านั้นหลุบลงต่ำ จ้องมองเรียวปากอิ่มที่พ่นถ้อยคำบาดหัวใจ ก่อนจะยกยิ้มที่มุมปากน้อยๆ แล้วผุดลุกออกห่างจากร่างบอบบาง ยืดตัวขึ้นสูง จัดการปลดพันธนาการของตัวเอง จนเหลือเพียงเรือนร่างกำยำเปลือยเปล่า ในขณะที่อีกฝ่ายยังคงหลับตาไม่รับรู้สิ่งใดๆ อีก จัดการกับอาภรณ์ของตัวเองเรียบร้อย ปลายนิ้วเรียวก็หันมารั้งชิ้นผ้าตัวจิ๋วนั้นออกจากเรือนร่างอรชร ให้ผิวสวยๆ ของเธอได้บดเบียดกับเรือนร่างกำยำนั้นชนิดเนื้อแนบเนื้อ หนังแนบหนัง “เชิญเธอเกลียดฉันได้ตลอดชีวิต” สิ้นเสียงน่าสะพรึงกลัวนั้น ร่างกายของคนตัวเล็กก็ถูกตราตรึงด้วยเรือนกายกำยำของชายหนุ่ม “ฉันจะนับวันที่เธอต้องเกลียดฉันอยู่ทุกลมหายใจ” เค้นเสียงพูดไปแบบนั้นทั้งที่ร่างกายกำลังปริแตกเป็นเสี่ยงๆ แต่ละคำที่เอ่ยออกมาบาดหัวใจตัวเองล้วนๆ “ยุทธ!...ช่วยพิมพ์ด้วย” คนใต้ร่างขยับเอื้อนเอ่ยด้วยน้ำตานองหน้า “ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พิมพ์จะรักยุทธคนเดียว” เจ้าพ่อธนาคารเงินกู้ถึงกับเงยหน้าขึ้นมองแพดานห้อง ก่อนจะกลั้นใจลุกล้ำกุหลาบช่องามของคนใต้ร่างเข้าไปพรวดเดียว ส่งผลให้พิมพ์นาราหวีดร้องลั่น น้ำตาเม็ดเล็กหยาดลงอาบแก้มนวล “กรี๊ด!” ตามติดด้วยคำเรียกชื่อที่เธอตัดสินใจเอ่ย “ยุทธ! พิมพ์เจ็บ” อาการชะงักงัน ตัวเย็นเฉียบ ราวกับถูกฝังลงสู่ก้นน้ำแข็ง เกิดขึ้นกับเรือนกายกำยำของอคิราห์ในทันที สิ่งที่คนตัวเล็กประกาศปาวๆ ว่าผ่านมือชายมานับร้อย มันไม่เป็นความจริงเลยสักนิด เมื่อความเป็นบุรุษเพศของเขา สัมผัสเส้นบางๆ ที่เพิ่งกระชากขาดมาเมื่อครู่ ดวงตาคมที่ปิดลงนั้นเบิกกว้าง ก้มมองดวงหน้าที่เปรอะหยาดน้ำตาด้วยความรู้สึกที่ขอโทษ เวลานี้คล้ายตัวเองกลายเป็นคนโง่บรมยิ่งกว่าบัวที่ฝังอยู่ใต้โคลนตมนับพันเมตร มือข้างซ้ายจึงถูกใช้ค้ำกับที่นอนนุ่ม อีกข้างนั้นยกเกลี่ยเบาๆ เช็ดน้ำตาให้กับคนที่สะอื้นสั่นเทิ้มไปทั้งเนื้อทั้งตัว “ผม...” เกิดอาการพูดไม่ออก “ออกไป!” เสียงสะอื้นที่บังคับให้แข็งกระด้างหลุดออกมาจากเรียวปากอิ่มระริก พร้อมกำปั้นน้อยๆ ทุบอกกระด้างเต็มแรงนับสิบๆ ครั้ง “ฉันบอกให้ออกไป!” และคนที่เจ็บปวดยังคงเอ่ยไล่อย่างต่อเนื่อง แต่คนที่รุกล้ำร่างกายยังไม่ขยับเขยื้อน หญิงสาวจึงกัดฟันพูดออกมา “รู้ไหม ที่ฉันเรียกยุทธเมื่อครู่นี้ ฉันไม่ได้หมายความว่าต้องการให้เขามาช่วย แต่ฉันกำลังคิดว่า ยุทธเป็นผู้ชายคนแรกของฉันจริงๆ” ร่างกายของชายหนุ่มชาหนึบ อาการรู้สึกผิดเมื่อครู่พลับหายไปในบัดดล ปากหยักได้รูปเม้มแน่นเฉียดเส้นตรง “แต่เสียใจด้วยนะ ทั้งไอ้ยุทธนั่นและผม อาจไม่ใช่คนแรกของคุณหรอก” คิ้วเรียงเส้นสวยนั่นย่นยู่เข้าหากัน “คุณหมายความว่าอะไร” มุมปากหยักยกยิ้มน้อยๆ แล้วเอ่ยปากออกมาด้วยน้ำคำเชือดเฉือน “หมอสมัยนี้เขาเก่งจริงๆ เลย คุณว่าไหม พวกเขาเหล่านั้นสามารถทำให้ผู้หญิงที่โสมมกลับมาเลอค่าได้ด้วย” “คุณ!” ดวงตากลมๆ นั้นมองคนพูดด้วยสายตากินเลือดกินเนื้อ “ถ้ามันไร้ค่าขนาดนั้น ก็ออกไปจากร่างกายของฉันสักที” “ผมก็เคยบอกคุณไปแล้ว จำไม่ได้หรือไง ต่อให้คุณสกปรกขนาดไหน คุณก็ต้องเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น” จบประโยคอันบาดลึกไปทั้งก้นบึ้งของหัวใจนั้น สะโพกแกร่งก็เริ่มขยับ อุ้งมือร้อนผ่าวเลื่อนมาบีบคางเล็กไว้เบาๆ ก่อนจะมอบจูบอันดูดดื่ม ขบกัดกลีบปากนุ่มชื้นที่สั่นระริกอย่างลงทัณฑ์ มือน้อยๆ ยันไหล่กระด้างของคนที่แสนตะกละตะกลามกับเรียวปากอิ่มนั้นให้ออกห่าง ดวงหน้าสวยพยายามบ่ายเบี่ยงหนีการรุกรานนั้น เมื่อปลายลิ้นร้อนๆ ล่วงล้ำเข้ามาตักตวงหาน้ำหวานในโพลงปากนุ่ม ฟันซี่เล็กจึงขบให้แรงๆ ถึงกับได้ยินเสียงห้าวทุ้มร้องลั่น “โอ๊ย!” ริมฝีปากหยักถอยห่าง ปลายนิ้วเรียวปล่อยจากคางเล็ก เกลี่ยเบาๆ “ดี ในเมื่อเราสองคนชอบอะไรที่เหมือนๆ กัน ก็มาสนุกกันเลย” ทันทีที่สิ้นเสียงเฉียบเย็นนั้น เสี้ยวหน้าคมก็ซุกไซ้ลงมาที่ซอกคอหอม ดูดดึงจนเกิดรอยจ้ำแดงๆ ในขณะที่สะโพกแกร่งค่อยๆ ขยับเขยื้อน เปิดโอกาสให้ร่างเล็กได้ปรับตัว เมื่อรู้สึกถึงการตอดรัดแผ่วๆ ที่ผิวเนื้ออ่อนๆ นั้นห่อหุ้มความเป็นบุรุษเพศ มุมปากได้รูปถึงกับคลี่ยิ้ม