“ฉันรู้สึกว่า...” เวินอี่ฝานมองหน้าเขา ในที่สุดเธอก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ “ฉันไม่คู่ควรกับนายเลย” ซังเหยียนซับน้ำตาให้เธอ “เก็บคำพูดนี้ของเธอคืนไป” “...” “เวินซวงเจี้ยง เธอคิดว่าทำไมหลายปีมานี้ฉันถึงไม่ยอมมีแฟนสักที” ซังเหยียนจ้องเธอ เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง มองไม่เห็นหัวใคร “ฉันจะถูกตาต้องใจเฉพาะคนที่ดีที่สุดเท่านั้น เข้าใจมั้ย” --------------------------------- ถึงแม้จะคบหาดูใจกันแล้ว ทว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขายังคล้ายมีกำแพงบางๆ กั้นขวาง เวินอี่ฝานไม่อยากให้ซังเหยียนต้องมารับรู้เรื่องราวแย่ๆ ในชีวิตที่ผ่านมาของเธอ ทั้งยังกังวลว่าเรื่องนี้จะมากระทบถึงความสัมพันธ์ จึงเลือกที่จะปิดบังเอาไว้ โดยไม่ทันคิดว่าการไม่พูดความจริงออกไปจะเป็นการทำร้ายเขาเหมือนเช่นในอดีต... เพราะคิดว่าเวินอี่ฝานไม่เชื่อใจ ซังเหยียนจึงรู้สึกว่าเขาคงเข้าใกล้เธอได้เพียงเท่านี้ ไม่มีทางที่จะเดินไปถึงหัวใจของเธอ ถึงกระนั้นเขาก็ยังอยากจะทำให้เธอได้รู้ว่าตั้งแต่นี้ต่อไป... โลกของเธอจะมีเพียงแสงสว่างเท่านั้น แต่ถ้าเธอไม่ไว้ใจกันเช่นนี้ เขาจะพาเธอก้าวเดินไปถึงจุดนั้นได้อย่างไร...