เขาเข้ามาทำให้รัก ทำหัวใจ ร่างกายยอมสยบ เธอค้นพบว่ารักลวง แต่ยากจะหนีจากกรงขังนั้น ------ พลั่ก! หลังโดนทุบหนึ่งที เหมือนคนเมาไม่เมา เดชต้องปิดปาก แก้วแอบมองใบหน้าแดงก่ำ สงสัยจะแกล้งเมา หรือไม่ใช่ “ถึงแล้วกลับไปทั้งสองคนเลย หนวกหู” สองหนุ่มมองหน้ากันเดินห่างเจ้านาย ขณะนั้นคนมึนหัวเดินเข้าบ้านก่อนจะหันมองอีกห้องที่ไฟยังสว่างจ้า จ่ายค่าไฟให้เขาบ้างหรือเปล่า ป่านนี้ยังไม่ยอมปิด เท้าทั้งสองเดินไปที่นั่น เหมือนเธอจะไม่ปิดประตู วุ่นกับการให้นมลูก ดวงตาที่ล้าๆ ปรือๆ สว่างขึ้น จ้องเต้าอวบอิ่ม ก่อนจะกลืนน้ำลาย คอแห้งขึ้นมาเลย เป้ากางเกงก็ตุง โรคจิตชัดๆ เขาเอี้ยวหน้าเพื่อกลับไปนอน ทว่าเสียงล้าๆ ดังขึ้น “มาแอบดูอะไรของคุณ ไม่มีมารยาท” แค่นี้ก็ทำเอาของขึ้น โมโหไม่อยากกลับ ที่นี่มันที่ไหน ให้เธอมาวางโต “นี่ มันบ้านฉันนะ บ้านนายตันติ เธอเป็นใคร มาสั่งห้ามฉันมาห๊า เป็นใคร!” เหมือนคนอวดดีจะเงียบไปแต่เสียงเด็กมาแทนที่ เขารีบสั่งการ “ทำให้เงียบนะ ลูกชู้ ไม่มีสิทธิ์มาเสียงดัง” หล่อนไม่สนใจเขา เหมือนจะกล่อมเด็กเบาๆ เขามองอย่างรำคาญ “ก็แค่นั้น จะมาพูดมากทำไม” เขาเดินกลับอีกครั้ง “ชู้บ้าอะไรกัน ฉันไม่เคยเป็นเมียคุณ ไม่เคยเป็น” คราวนี้เป็นเสียงเบาๆ เหมือนพยายามข่มอารมณ์โกรธแค้น เขาเอี้ยวหน้ามอง สบดวงตาเจ็บปวดหล่อน เขาไม่อยากสนใจ ทำให้เธอเจ็บปวดนั่นคืองานของเขา ก่อนจะทิ้งให้กลายเป็นขี้ปากชาวบ้าน เรื่องแบบนี้ ใครบ้างไม่ชอบ หึ รอก่อนเถอะแม่คุณ!