“หยุดร้องไห้ได้แล้ว! เธอคิดหรือว่าฉันจะใจอ่อนกับน้ำตาของเธอ ผู้ชายอย่างฉันมันเจ็บแล้วจำ ไม่มีวันตกหลุมพรางผู้หญิงแพศยาหิวเงินอย่างเธออีกหรอก” “เกลียดกันมากนัก รังเกียจเดียดฉันท์กันมากนักแล้วทำไมถึงซื้อฐิตามาล่ะคะ คุณยอมเสียเงินมากมายซื้อผู้หญิงที่ไม่มีอะไรดีเลยมาทำไม ลงมาเกลือกกลั้วให้เสียเกียรติของคุณทำไมกัน!” “เพราะฉันอยากแก้แค้นไง” ชวกรโต้กลับเสียงดุดันพลางเดินเข้ามาบีบคางมนเอาไว้แรงๆ เพื่อไม่ให้หันหน้าหนี ทำให้หญิงสาวต้องร้องครางออกมาด้วยความเจ็บ “ฉันรู้ว่าเธอกับแม่เห็นแก่เงิน ฉันเลยปรนเปรอเงินให้ไง แค่เศษเงินไม่กี่ล้านก็ทำให้เธอกับแม่ตาโตจนยอมขายตัวให้กับฉันแล้ว มันช่างน่าสมเพชสิ้นดี ร้องไห้ทำไม เจ็บปวดใช่ไหม เสียใจมากใช่ไหม ถ้าใช่ก็ร้องออกมาให้มากๆ เลยเพราะฉันชอบมันมาก ฉันมีความสุขทุกครั้งที่เห็นเธอเจ็บปวดและเหมือนตายทั้งเป็น อย่าหวังเลยฐิตาภรณ์ อย่าหวังว่าเธอจะเป็นอิสระแล้วออกไปหลอกล่อผู้ชายคนไหนได้อีกต่อไปเลยชั่วชีวิตนี้ ฉันจะกักขังเธอเอาไว้อย่างนี้ไปจนกว่าเธอจะตรอมใจตาย เธอจะต้องทุกข์ทรมานอย่างตายทั้งเป็น!”