“แต่ข้อตกลงของพวกเราคือวันเดียวนะคะ คุณจำได้ไหม แค่วันเดียวเท่านั้น” พิชชาอรเอ่ยย้ำอีกครั้งเนื้อตัวสั่นเทิ้ม ปากน้อยๆ สั่นระริกเมื่อรู้ตัวว่าหลงกลอธิศ ไม่เพียงไม่ได้ไปบ้านของเขา แต่ยังถูกเขาหลอกให้ไปที่อื่นอีกด้วย! “ใช่วันเดียว แต่วันที่เหลือคุณจะกลับอย่างไรก็เรื่องของคุณ แต่ถ้าอยากจะอยู่ต่อกับผมจนกว่าผมจะกลับมาที่กรุงเทพฯ ก็จะให้เงินทุกวัน และจะพาไปส่งให้ถึงบ้าน เลือกเอาแล้วกันว่าคุณจะทำอย่างไร จะกลับก่อนหรืออยู่ต่อกับผม แต่ตอนนี้มานี่ก่อนเดี๋ยวจะขึ้นเครื่องไม่ทัน มาสิ” อธิศคว้าหมับเข้าให้ที่ข้อมือเล็ก โอบเอวของพิชชาอรไว้แน่น สบตามองหญิงสาวนิ่งๆ “อยากนอนกับผมไม่ใช่เหรอ ผมก็ให้คุณได้นอน ได้บรรยากาศด้วย ไม่ดีเหรอครับคนสวย? จะกลัวอะไรล่ะ อย่าลืมคุณเป็นคน ‘เสนอตัว’ ให้ผมเองนะ อย่ามาคิดจะกลับหลังหันถอนตัวตอนนี้ คุณเสนอมาผมก็สนองแล้ว ถูกไหม?”