“กลัวผมเหรอ” “ปละ...ปละเปล่าค่ะ” ไม่เอะใจเลยว่าเขาคุยกับเธอเป็นภาษาอะไร แต่เธอฟังรู้เรื่อง เข้าใจที่เขาพูดทุกคำ “คุณรู้ตัวไหมว่าคุณทำให้ผมรู้สึก ตื่นตัว ด้วยความปรารถนาในตัวคุณ ตั้งแต่แรกพบ” แพรวาผงะถอยหลังโดยอัติโนมัติ มองเขาแบบหวาดกลัวมากขึ้น ตั้งใจจะพุ่งไปเปิดประตูแต่ก็ไม่ทันวงแขนแข็งแรงดุจคีมเหล็ก ที่โอบรัดร่างบางเอาไว้ จนหน้าอกนุ่มหยุ่นเบียดอัดเข้ากับอกแกร่งอย่างแนบแน่น ชวนให้ตื่นกลัวยิ่งขึ้นไปอีก