ความดังไม่ใช่อาชญากรรม ความสำเร็จไม่ใช่เรื่องเลวร้าย มีชื่อเสียงกันสักนิดจะเป็นไรไป โดยเฉพาะในแวดวงอาชีพของคุณ "ดังสักนิดชีวิตรุ่ง" หนังสือที่ว่าด้วยกรรมวิธี "นำเสนอตัวเอง" เพื่อสร้างแบรนด์ให้ตัวคุณเองอย่างแยบยล ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร หากคุณรักความก้าวหน้า แสวงหาความมั่นคงในชีวิต ต้องการสร้างความแตกต่างในธุรกิจ ไม่อยากย่ำอยู่กับชีวิตการงานเดิมๆ ลุกขึ้นมาทำตัวคุณให้ "ดัง" สักนิดชีวิตคงไม่เสียหาย โปรโมทสักนิดธุรกิจไปอีกไกล หลากวิธีดันตัวเองแบบง่ายๆ นำไปใช้ได้แม้คนไม่อยากดัง บางบทจาก "ดังสักนิดชีวิตรุ่ง" เทคนิคประกาศให้โลกรู้ถึงการมีอยู่ของธุรกิจและตัวคุณ "...เอมทำงานหนักและรับผิดชอบในหน้าที่ของเธอไม่แพ้เพื่อนร่วมงานที่ “ได้ดี” คนอื่น จะมีก็เพียงปัจจัยเดียวเท่านั้น ที่เธอไม่ให้ความสำคัญกับมันแม้แต่น้อย คือการ “โปรโมทตัวเอง”... (บทที่ 1 : โปรโมทสักนิดชีวิตไม่เสียหาย) "...เราทุกคนได้รับผลตอบแทนตามคุณค่าในตัวเรา ดังนั้นใครก็ตามที่คร่ำครวญว่า “ได้ค่าจ้างไม่เห็นคุ้มเลย” นั่นแปลว่า คุณล้มเหลวในการสร้างยอดขายให้ “บริษัทตัวเราเอง” ....." (บทที่ 2 : วางแผนการตลาดบริษัทตัวคุณ) "....เพราะผู้คนเริ่มให้ความสนใจกับ “ผลลัพธ์ที่ได้” มากกว่าจำนวนปี ผู้เชี่ยวชาญในวันนี้จึง หมายถึง “คนที่แก้ปัญหาได้แน่ๆ” ไม่ใช่แค่จบปริญญาเอกสองใบจากฮาร์วาร์ด...." (บทที่ 5 : อยู่แถวหน้าในฐานะผู้เชี่ยวชาญ) "....ลูกค้าอาจจะลืมคุณง่ายๆ ถ้าคุณบอกว่าเป็น “นักเขียน” แต่ถ้าคุณเป็น “นักเขียนสุนทรพจน์สำหรับผู้บริหารชั้นสูง” ลูกค้าบางคนที่กำลังเจอปัญหาจะวิ่งเข้ามาหาคุณก่อนใคร...." (บทที่ 6 : ฉายสปอตไลท์ให้ตัวคุณ) "....ในโลกเสมือน เธอไม่มีโอกาสแม้แต่จะตามไปคว้าแขนเขาแล้วขอโอกาสชี้แจงความจริง บทเรียนเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ราคาของการให้คนอื่น Google คุณ ก่อนที่คุณจะ Google ตัวเองนั้นแพงนัก...” (บทที่ 9 : ภาพพจน์สดใสใน Google) "....เมื่อคุณเริ่มสื่อสารผ่านเครือข่ายสังคมออนไลน์ คุณต้องเปิดใจกว้างมากๆ กับการโต้ตอบทั้งในทางบวกและทางลบ เพราะมันอาจเกิดขึ้นเร็วมากจนคุณควบคุมอารมณ์ไม่อยู่...." (บทที่ 11 สร้างสัมพันธ์เครือข่ายใน Social Network) "...แน่นอนเรื่องแบบนี้ที่สื่อมองหาตาเป็นมัน ประเด็นสำคัญที่อาจทำให้เกิดความอื้อฉาว ดักกลาสรับโทรศัพท์แทบไม่ทัน สื่อวิทยุและโทรทัศน์ถึง 25 รายแย่งกันขอสัมภาษณ์... " (บทที่ 18 : ออกรายการสักนิดชีวิตรุ่ง) "....ข่าวถูกเขียนขึ้นโดยคนที่ไม่ได้มีผลประโยชน์ใดๆ กับคนในข่าว นั่นจึงเป็นเหตุผลว่า ทำไมเราถึงยากจะเชื่อถือโฆษณา แต่กลับ “อิน” ได้ง่ายกว่าถ้าเป็นข่าว...." (บทที่ 19 : หลากวิธีทำข่าวให้เป็นข่าว)