ผมมีความลับของตระกูลที่บอกใครไม่ได้ เพราะเหล้าตัวเดียวเลยโป๊ะ กลายเป็นต้องอุ้มท้องเฉยเลย +++++++++++++++++++++++++++++++ ผมหันไปทักทายผู้ชายใส่แว่นคนหนึ่งด้วยอาการเริ่มเมาเล็กน้อย จริงๆ คืนนี้ผมลากเพื่อนมาด้วยคนหนึ่งนะ แต่เมื่อสิบนาทีก่อนมันเพิ่งหนีบผู้ชายที่เจอกันที่นี่ขึ้นห้องพักด้านบนของผับไป "แล้วเห็นใครมากับผมไหมล่ะ" "อ้าว ถามดีๆ ตอบแมวๆ กวนแบบนี้เดี๋ยวก็จับจูบซะหรอก" นิ้วชี้หน้าอีกฝ่ายอย่างคาดโทษเอาไว้ ติดไว้ก่อนเหอะมึง ล้างคำสาปได้เมื่อไหร่กูจะกลับมาจูบให้ปากเจ่อบวมฉึ่งถึงหน้าปากซอยเลย "ชักอยากโดนจูบแล้วสิ" อีกฝ่ายแล่บลิ้นเลียริมฝีปาก เสือซุ่มนี่นา ท่าทางคงเชี่ยวพอดู "อย่ายั่วนะ ผมเอาจริงบอกเลย" ยิ่งของขาดมานานตั้งสองปีด้วย ผมปรือตาที่ใกล้จะปิดเต็มทนเพราะฤทธิ์เหล้าเพ่งมองร่างสูงตรงหน้าอย่างพินิจพิจารณาอีกรอบ อื้อหือ หุ่นแซ่บ หน้าหล่อใช่ย่อยนี่หว่า ถึงจะสวมแว่นเชยๆ อยู่แต่ออร่าความหล่อมันพวยพุ่งทะลุเลนส์ออกมาเลยเหอะ หมับ! สองมือยื่นไปจับหน้าอีกฝ่ายเอาไว้แล้วดึงเข้ามาใกล้ๆ ดวงตาคมน่าค้นหา จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหยักได้รูปสีชมพูนิดๆ หล่อวัวตายควายล้มแบบนี้หลุดมาถึงหน้าผมได้อย่างไรเนี่ย ปกติโดยเก้งกวางบ่างชะนีด้านหน้าสอยไปหมดแล้ว ห้อยพระรุ่นอะไรถึงรอดมาหน้าบาร์ฯ ได้ "ทำอะไรครับ" คิ้วเรียวปานดาบ ขมวดนิด ๆ "หล่อฉิบหาย" ++++++++++++++++++++++++++++