คำพิพากษาทางกฎหมาย ล้วนแต่มีความความผิดหรือระบุไว้อย่างชัดเจน และมีการพ้นโทษ สมควรตามความผิดที่กระทำมา แต่คำพิพากษาที่ไม่อาจสามารถระบุความผิดหรือข้อหาได้อย่างชัดเจน ว่าเป็นจริงหรือไม่เป็นจริง นั่น คือ คำพิพากษาที่กล่าวหาด้วยคนเป็นส่วนมาก หรือคนจากสังคมนั่นเอง และยากที่ผู้ถูกกล่าวหาจะปฏิเสธหรือพ้นจากคำพิพากษานั้น กลายเป็นความเจ็บปวดอย่างยากจะเอ่ยปากออกไป