การเป็นนักเขียนนั้นเหมือนกับว่าได้เป็นผู้ล่วงรู้เหตุการณ์ ตั้งแต่ต้น ท่ามกลาง และจนจบกระบวนการของเรื่องราวทั้งหมด ด้วยการนำมาเขียนทางภาษาตัวหนังสือ ในการมองเห็นเรื่องราวที่สร้างเขียนขึ้นมานี้ นักเขียนสามารถบอกได้ว่าเรื่องราวที่เกิด หรือโศกนาฏกรรมที่ปรากฎในตัวอักษรนั้น มีสาเหตุเกิดมาจากอะไร ควรจะดำเนินการแก้ไขอย่างไร นักเขียนได้ล่วงรู้ขนาดนั้น แต่อนิจจา นักเขียนทำได้แค่เขียนเท่านั้นเอง ไม่สามารถเข้าไปจัดการแก้ไขให้เรื่องราวได้ดีขึ้นเลย ต้องปล่อยให้เป็นเรื่องที่อยู่นอกเหนือกำลังแห่งการเขียนของตัวเองไป