“ทำไมต้องไปเสนอหน้าให้นายกฤตเห็นด้วย คิดจะอ่อยเพื่อนพี่หรือไงกัน?” “พี่คิงส์!” เธออุทาน ก่อนจะหันมองใบหน้าคมสันของเขาอย่างโกรธๆ ชยรพจ้องเธออยู่ก่อนแล้ว ด้วยสายตาคมกริบ ศศิชาเม้มปาก ก่อนจะเมินหน้าหนีเขา “คงจะมองเห็นจันทร์เป็นแค่ผู้หญิงแบบนั้นสินะคะ พี่คิงส์เองก็รู้จักจันทร์ดี จันทร์ไม่ใช่...” “พี่รู้จักจันทร์ไม่ดีพอต่างหาก ถึงเคยรักมากขนาดนั้น” ชยรพรีบพูดแทรกขึ้นมา ขณะที่ศศิชาอดหัวใจวูบไหวไม่ได้กับคำที่เขาพูดว่า ‘เคยรัก’ เธอ “จันทร์เซ็นสัญญาไปแล้ว คงไม่ทรยศนายจ้างหรอกคะ” หญิงสาวก้มหน้า อดพูดประชดเขาไปไม่ได้ ชยรพหัวเราะหึ หึ แล้วดึงเธอให้ลุกขึ้นยืน พลางจูงเธอขึ้นไปยังชั้นสอง เมื่อปิดไฟด้านล่างเรียบร้อยแล้ว ศศิชาพยายามเดินช้าๆ แทบจะเรียกได้ว่าเดินลากขาตามเขาไป ชยรพรู้ทัน เขากลับดึงเธอแรงๆ จนเธอหน้าคะมำ และต้องเร่งฝีเท้าตามเขา แอ้ด ! เสียงเปิดประตูห้องนอนของเขาทำเอาศศิชาอยากจะวิ่งหนีเอาดื้อๆ เขาดันหลังเธอเข้าไปก่อนจะยืนมองเธอ ที่กำลังก้มหน้านิ่ง ชายหนุ่มถอดเสื้อยืดที่สวมอยู่ต่อหน้าเธอทำเอา ศศิชาหันหลังให้เขาแทบไม่ทัน ใบหน้าแดงเรื่อ ชยรพมองเธอแล้วเบ้ปาก พลางพูดลอยๆ ขึ้นว่า “อย่ามาเล่นบทนี้เลยน่ะจันทร์ ไม่สำเร็จหรอก ไปอาบน้ำพร้อมพี่เลยไหม?” “ไม่ค่ะ จันทร์ไม่” เธอรีบปฏิเสธทันที กลัวเหมือนกันว่า เขาจะดึงเธอเข้าไปด้วยในห้องน้ำ ชยรพคนนี้ไม่เหมือนพี่คิงส์คนเก่า ที่เฝ้าถนอมเธอแม้แต่น้อย เมื่อแรกคบกันจนถึงวันสุดท้าย ชยรพคนเดิมเฝ้ารักถนอมเธอ และสัมผัสเธอด้วยความอ่อนโยนให้เกียรติ แต่ชยรพคนนี้ เขาสัมผัสเธอด้วยความใคร่ รุนแรง และจาบจ้วง เหมือนจะตอกย้ำกับศศิชาว่า เขาเซ็นสัญญาซื้อเธอมา เพื่อขึ้นเตียงด้วยเพียงอย่างเดียวเท่านั้น รักในรอยแค้นจะยุติได้ลงหรือไม่ หัวใจอันคงมั่นของเธอหรือหัวใจอันเปี่ยมแค้นของเขาจะชนะ