ลุ้นไปกับภารกิจของแม่ครัวหัวป่าที่จะต้องพิชิตร่างกายและหัวใจหนุ่มใหญ่จอมหื่นและเอาแต่ใจ เป็นฝ่ายกันติชาที่ต้องอับอายจนคิดว่าใบหน้าแดงเหมือนกุ้งถูกต้มสุก กลืนน้ำลายลงคอแต่ก็ติดๆ ขัดๆสั่นสะท้านไหววูบไปทั้งเรือนกาย รีบเสหน้ามองไปทานอื่น แต่ต้องย้อนหันกลับมาใหม่ ไม่ใช่เพราะอยากดูแต่เพราะต้องระวังตัวจากความว่องไวของราชันย์ที่เธอเคยได้เจอมาแล้ว ใครจะคาดคิดล่ะร่างที่ทั้งหนาและใหญ่ราวกับยักษ์วัดแจ้ง จะเคลื่อนไหวได้เร็วเหมือนกับพายุเผลอนิดเดียวก็ถึงตัวเองเธอเสียแล้ว “แหม...จะปิดมันทำไมล่ะจ๊ะหนูว่าวก็ไอ้เจ้านี่ไม่ใช่หรือยาหยีที่ทำให้เธอมีความสุข จนร้องครางดังลั่นห้องเลยนะ”ราชันย์ยังคงหยอกล้อกันติชาอย่างมีความสุขยามที่ได้เห็นประกายในดวงตานั้นเปลี่ยนแปลไปตามอารมณ์ เวลาเธอโกรธเกรี้ยวก็เป็นประกายเหมือนกับดวงตาเสือแน่ะกระตุ้นให้อารมณ์เขาลุกโชนเป็นไฟขึ้นทีละน้อย