“คุณขุนกอดฉันทำไมคะ” “ผมเห็นคุณดูกลัวๆ เลยกอดปลอบ ว่าแต่โอเคขึ้นหรือยัง” กานพลูขยับตัวออกเล็กน้อยเมื่อเขาคลายอ้อมกอด ก่อนจะเงยหน้ามองคนตัวโต หัวใจของเธอเต้นแรงอีกแล้ว “เอ่อ...โอเคแล้วค่ะ” ปากบอกโอเค แต่ใจยังคงเต้นแรง เธอไม่ชอบสายตาเขาที่กำลังมองมาเลย มันเหมือนจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว และที่สำคัญทำให้เธอทำอะไรไม่ถูก แม้จะพูดยังติดๆ ขัดๆ “งั้นก็พร้อมแล้วใช่ไหม” กานพลูเบิกตาโตเล็กน้อย “พร้อมอะไรเหรอคะ” ขุนศึกยกมือลูบไล้แก้มเนียนเบาๆ สายตาของเขาก็จดจ้องใบหน้าแสนน่ารักนั่นอย่างหลงใหล ใครจะไปคาดคิดว่าเขาจะได้พบเจอคนที่ทำให้เขาคลั่งได้ขนาดนี้ “ผมต้องการคุณ” เขาบอกด้วยเสียงที่เริ่มแหบพร่า เลื่อนมือลงไปยังสะโพกงามงอน หยอกล้อเบาๆ