ใคร ๆ ต่างก็บอกเธอ ห้ามยุ่งกับผู้ชายแสนอันตรายคนนี้ “หมอต้น” แต่เธอกลับเชื่อเพียงเสียงหัวใจของตนเอง ยอมกระโดดลงไปในไฟซาตาน ! เรื่องราวจะสนุกสุดฟินแค่ไหนไปติดตามกันค่ะ ……………………………………………………………………. “เธอนี่เอง คงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องสิ” เขาแค่เอ่ยเสียงเรียบ ๆ แต่คำพูดของเขามันกลับทิ่มแทงลงไปในหัวใจของพีรดาให้รู้สึกเจ็บแปลบ ๆ “เอ่อคือ.....” พีรดาได้แต่ส่งยิ้มแห้ง ๆ ตอบกลับไปให้เขา ขณะที่กำลังคิดหาข้ออ้างกับการที่ขึ้นมาพบเขาถึงในห้องพักวันนี้ “ไม่ใช่วิชานั้นหรอกค่ะ” เธอปฏิเสธเขาไปก่อนอย่างน้อยก็เพื่อลบคำสบประมาทของเขาที่กล่าวหาว่าเธอพูดภาษาคนไม่รู้เรื่อง “ถ้าไม่ใช่วิชาที่ผมสอนก็กรุณาออกไปได้แล้ว ผมจะทำงาน เชิญ” เขาไล่เธอออกจากห้องโดยไม่มองเธอแม้แต่น้อย ดวงตาคมกริบของเขาจ้องอยู่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ พีรดากลืนก้อนแข็ง ๆลงคออย่างยากลำบาก แล้วโพล่งออกไปโดยไม่คิดว่า “หนูรักอาจารย์หมอต้นค่ะ รักมาตั้งนานแล้วด้วย” และคำพูดของเธอก็ทำให้เขาหยุดชะงัก เขาชี้นิ้วไปที่ประตูห้อง แล้วตวาดออกมาด้วยเสียงอันดังว่า “ไร้สาระ ไสหัวออกไปซะ” ดวงตาของเขาวาวโรจน์ ดวงหน้าของหญิงสาวชาจนแทบจะไม่มีความรู้สึก เธอไม่เคยหน้าด้านเท่านี้มาก่อนในชีวิต แต่เพราะว่ารักเขามาก เธอจึงตัดสินใจทำอะไรโง่ ๆ ออกมา และเธอก็ถลำลึกเข้าไปมากขึ้น เมื่อเธอเอ่ยด้วยเสียงสั่นระริกว่า “ต่อให้เขาลือกันว่าอาจารย์กินเมีย หนูก็ไม่สนใจค่ะ” ปัง ! “พีรดา !” เขาลุกขึ้นตบโต๊ะพร้อมกับเรียกชื่อเธอเสียงดังลั่น เพราะคำพูดของเธอได้สะกิดเอาแผลในใจที่มันเรื้อรังมานานให้น้ำหนองแตกทะลักออก “ได้โปรดให้โอกาสหนูได้รักอาจารย์เถอะค่ะ” หญิงสาวกล่าวเสียงสะอื้น ในเมื่อได้บอกออกแล้วเธอก็จะพูดให้มันหมด จะได้ไม่เสียใจที่ไม่ลงมือทำ เขาลุกออกจากโต๊ะ ขายาว ๆ ของเขาก้าวพรวดเดียวถึงตัวเธอ แล้วกระชากไหล่ของเธอเต็มแรง ผลักเข้าชิดผนังห้อง เขามองเธอนิ่ง พีรดารู้สึกกลัวสายตาของเขา เธอรู้สึกว่าวินาทีนี้เขาอาจจะฆ่าเธอให้ตายได้ เธอนึกเสียใจตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว “ได้ในเมื่อเธอพูดภาษาคนไม่รู้เรื่อง ฉันก็จะสั่งสอนเธอเอง !” น้ำเสียงของเขาทุ่มต่ำกว่าปกติ และเขาก็ประกบปากบางสั่นระริกของเธอด้วยริมฝีปากของเขา เพื่อเป็นการทําโทษ เขาบดขยี้ ริมฝีปากของเธออย่างรุนแรงจนพีรดารับรู้ได้ถึงรสฝาดของเลือดที่ไหลซิบๆ ออกมา หญิงสาวเริ่มสะอื้นแต่เขาไม่ยอมหยุด เขาจับหัวไหล่เธอไว้แน่น แล้วบดริมฝีปากเธอต่อไปราวกับว่าเขาเป็นสัตว์ดุร้ายตัวหนึ่งที่เข้ามาทําร้ายเธอด้วยอาการหิวกระหายและเดือดดาล แล้วอยู่ ๆ หมอต้นก็หยุด เขาผลักเธอออกไปคล้ายกับสิ่งของที่น่ารังเกียจ พร้อมกับเอ่ยเสียงต่ำว่า "สมใจอยากแล้วใช่ไหม ทีนี้ก็กลับไปได้ แล้วอย่ามายุ่งกับผม" พีรดารีบวิ่งออกมาจากห้องของเขา เธอรู้สึกทั้งเจ็บทั้งอาย เขาทําเหมือนเธอเป็นท่อนไม้ที่ไร้หัวใจและวิญญาณ