"สวัสดีจ้ะ หนูมาสมัครงานจ้ะ" "ชื่ออะไร อายุเท่าไหร่ เดี๋ยวจะได้ไปแจ้งเจ้าของบ้านให้" "ชื่อเรไรจ้ะ อายุ 19 ปี" "งั้นรอแป๊บ" "ขอบใจจ้า" เรไร สาวสวยวัยใสอายุ 19 ปี จากครอบครัวชาวนาในชนบท หลังจากเรียนจบม.ปลาย ด้วยเกรดเฉลี่ยที่ต่ำเตี้ยเรี่ยดิน เพราะเธอไม่ชอบการเรียนหนังสือ กว่าจะเรียนจบก็ต้องแก้ 0 แก้ ร. แก้ มส. ไปหลายวิชาพอเรียนจบ หญิงสาวก็เข้ามาหางานทำในเมืองหลวงทันที เธอตัดสินใจมาสมัครงานเป็นแม่ครัว ที่บ้านเศรษฐีหลังหนึ่ง ถึงแม้เธอจะไม่ชอบเรียนหนังสือ แต่เรื่องทำกับข้าวทำอาหารหญิงสาวก็มีความเชี่ยวชาญพอสมควร เพราะพ่อกับแม่ของเธอเปิดร้านอาหารตามสั่งอยู่ในหมู่บ้าน ช่วงว่างจากการทำนา และเธอก็ถูกบังคับให้ช่วยพ่อแม่ในการเป็นลูกมือทำอาหารอยู่เสมอ จึงทำให้เรไรสามารถทำอาหารได้หลากหลาย แต่เหตุผลจริงๆ ที่เธอต้องเข้ามาหางานทำในเมืองหลวงเพราะหญิงสาวใฝ่ฝัน อยากจะมีสามีเป็นคนในเมือง ไม่ใช่เด็กแว้นหรือผู้ชายจนๆตามหมู่บ้านของเธอ "ทำกับข้าวเป็นหรือเปล่า" "เป็นค่ะ พ่อกับแม่ของเรไรเปิดร้านอาหารตามสั่ง เรไรเลยทำอาหารได้หลายอย่างค่ะ" "แล้วเรื่องอย่างอื่นล่ะ ทำได้ไหม" "เรื่องอะไรล่ะคะ" "ก็เรื่องนวดๆถูๆ หรืออะไรง่ายๆตามที่ฉันสั่ง เธอพอจะทำได้ไหม" "ถ้าไม่ยากเกินความสามารถของเรไร เรไรก็ทำได้ค่ะ" "งั้นฉันจะรักเธอเข้าเป็นแม่ครัวคนใหม่ของที่นี่แล้วกัน" "จริงเหรอคะ" "จริงสิ" เรไรไม่นึกไม่ฝันว่าเธอจะได้งานเร็วขนาดนี้ ถึงแม้งานของเธอจะเป็นแค่แม่ครัว หญิงสาวก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะเจ้าของบ้านหลังนี้ทั้งหล่อ ทั้งรวย ตรงสเปคเธอทุกอย่าง แบบนี้เธอก็มีกำลังใจในการทำงานไปอีกนานเลยทีเดียว "เรไร เธอเคยฝันแปลกๆไหม" "ฝันอะไรหรอคะ คุณดนัย" "ก็อย่างเช่นเมื่อคืน ฉันเผลอหลับไปตอนแช่อยู่ที่อ่างอาบน้ำและฝันว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งมาลักหลับฉัน เธอเคยฝันแบบนี้บ้างหรือเปล่าล่ะ" "...มะ ไม่เคยค่ะ" "นั่นสินะ ใครจะฝันเรื่องพวกนี้ แถมฝันยังเหมือนเรื่องจริงซะด้วย ฉันนี่ยังตกใจเลย" "เอ่อ...ฝันก็คือฝันแหละค่ะ คงไม่มีอะไรมากหรอก งั้นเรไรขอตัวเข้าไปในห้องครัวก่อนนะคะ" "อืม ตามสบายแล้วกัน"