ว่ากันว่า... ในคืนที่พระจันทร์เต็มดวง สามารถขอพรให้ความรักสมหวังได้ นลิน ที่อกหัก จึงขอพรรักจากพระจันทร์ เธอขอ ‘งานวิวาห์’ จากพระจันทร์ในตอนที่กำลังเมาหนัก! ก็ไม่รู้พระจันทร์หมั่นไส้เธอ หรือเปล่า ถึงได้ส่ง ปวาฬ น้าชายของเพื่อนสนิทให้เข้ามาในชีวิตเธอ หากความรักของเธอจะราบรื่น คงดีหรอก แต่มันก็ไม่เป็นเช่นกัน! เจอหน้ากันครั้งแรก เธอกับเขาก็ไม่ลงรอยกันเสียแล้ว พระจันทร์เจ้าขา... เธออยากได้ ‘คู่รัก’ ไม่ใช่ ‘คู่กัด’ มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆ ปวาฬหรี่ตามองวงหน้าหวานที่บอกบุญไม่รับและท่านั่ง ‘สุดแสนจะร้อยเรียบ’ ด้วยใบหน้าเรียบสนิท “ใส่กระโปรงนั่งแบบนั้นจะดีเหรอ?” “มันเรื่องของฉัน” “งั้นฉันจะถือว่าเธออ่อย” ชายหนุ่มบอกหน้านิ่ง นลินเลยรีบเปลี่ยนอิริยาบถเป็นนั่งพับเพียบทันที “พูดมาสิ ฉันรอฟังอยู่” “ข้อแรก... ฉันต้องการความสงบ เพราะกลางวันฉันทำงานที่นี่” นลินพยักหน้า เขาจะทำงานอะไรก็ช่าง ไม่เกี่ยวกับเธอทั้งนั้น เพราะสิ่งที่เธอต้องการ คือความสงบเช่นกัน “รับรองว่าฉันไม่ทำเสียงดังรบกวนสมาธิของคุณแน่” “ดี งั้นก็ถอดมันออกซะ” คนออกคำสั่งชี้นิ้วไปที่ข้อเท้าเธอ “ถอดไอ้เนี่ยเหรอ” นลินย้อยถามอย่างไม่แน่ใจ เพราะสร้อยข้อเท้าห้อยลูกกระพรวนไม่ได้เสียงดังสนั่นน่ารำคาญอะไร แต่ปวาฬก็พยักหน้าแล้วให้เหตุผล “รำคาญเสียงลูกกระพรวน” คนถูกออกคำสั่งเม้มปากอย่างขัดใจ เพราะสร้อยข้อเท้าเป็นหนึ่งในเครื่องประดับที่เธอชื่นชอบ และไม่เคยคิดที่จะถอดมันออกเลย “คุณบอกว่าต้องการความสงบ เพราะกลางวันจะทำงานที่นี่ใช่มั้ย?” “ใช่” “ตอนนี้คุณยังไม่ทำงาน และไม่ใช่กลางวันด้วย ฉันถอดพรุ่งนี้คงไม่มีปัญหา” หญิงสาวยักคิ้วให้กวน ๆ ทำเอาปวาฬถอนฉุน เขามองหญิงสาวด้วยความไม่พอใจ แต่นลินก็แกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้ “ไม่มีปัญหา ถ้าเธออยากงัดข้อกับฉัน” นลินแอบเบ้ปาก ปวาฬเลยบอกเงื่อนไขข้อต่อไป “ข้อสอง ห้ามเธอพาคนนอกเข้ามาวุ่นวายที่นี่เป็นอันขาด” “รักษ์สิกาล่ะ คุณนับเธอเป็นคนนอกด้วยหรือเปล่า?” “ไม่นับยัยสิกา” นลินไหวไหล่ “เรื่องนี้คุณสบายใจได้ ฉันไม่พา ‘ตัวภาระ’ มาเพิ่มให้คุณได้รำคาญลูกตาแน่” “ดี” “แค่นี้ใช่ไหมข้อตกลงของคุณ” ปวาฬส่ายหน้าช้า ๆ “ข้อสาม เธอต้องช่วยดูแลความสะอาดบ้านหลังนี้” “เฮ้ย! มากไปหรือเปล่า ฉันไม่ใช่คนรับใช้ของคุณนะ” หญิงสาวผลุดลุกขึ้นทันที