"“เขาไม่ใช่เวย์ดของฉันค่ะ” เกรตต้าแย้งเสียงเครียด “แล้วเธออยากให้เขาเป็นใช่มั้ยล่ะ” เกรตต้าอ้าปากจะปฏิเสธ แต่พูดไม่ออก และรู้สึกแสบตาเวย์ดของเธอ เป็นความคิดที่ดีอะไรอย่างนี้ แต่เป็นความคิดที่เป็นไปไม่ได้ และไม่อาจบรรลุได้ ขืนเกาะติดอยู่กับความคิดนี้ต่อไปก็รังแต่จะทำให้เธอหดหู่เปล่าๆ “ครั้งหนึ่งเคยใช่ค่ะ” เธอตอบเสียงเยือกเย็นในที่สุด “แต่ไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว ฉันมีเรื่องอื่นที่ดีกว่าการนั่งคร่ำครวญถึงสิ่งที่เป็นไปไม่ได้” “เป็นไปไม่ได้ยังงั้นรึ ทำไมเธอถึงพูดว่ามันเป็นไปไม่ได้...เป็นคำพูดเหลวไหล และเธอก็รู้ดี ฉันเป็นผู้หญิงแก่ที่แต่งงานแล้ว แต่ก็ยังต้องพยายามเสริมเสน่ห์อยู่เรื่อยเพื่อมัดใจคนของฉันไว้ ฟังฉันนะ เกรตต้า พอเวย์ดมารับเธอไปเที่ยวคืนนี้ ทำให้เขาประหลาดใจเลย” “ทำให้เขาประหลาดใจงั้นหรือคะ” “ใช่ ปล่อยผมยาว โบ๊ะหน้านิดๆ พรมน้ำหอมกลิ่นเซ็กซี่ใส่เสื้อผ้าที่อวดส่วนโค้งส่วนเว้าที่แสนสวยของเธอบ้าง” "