ครึ่งชั่วโมง ผ่านไปกับสายตาของ น้ำหวาน ที่มองหญิงสาวในอ่างน้ำ เธอนอนหนุนขอบอ่างน้ำ หลับตาสนิท แต่ภายใต้เปลือกตาที่ปิดสนิท ก็ลอบมองน้ำหวานเช่นกัน ไม่น่าเชื่อว่าน้ำหวานจอมแก่น เมื่อต้องพบกับเหตุการณ์เช่นนี้ ดันทำอะไรไม่ถูกเอาเสียนี่ จัสมินยืนขึ้น เปิดฝักบัวล้างตัว ท่ามกลางสายตาของน้ำหวาน “ขอผ้าเช็ดตัวหน่อยสิน้ำหวาน” เสียงใส ๆ ทำให้น้ำหวานที่มองความสวยงามของจัสมินสะดุ้ง รีบลุกหาผ้าเช็ดตัวอย่างเร็ว “เช็ดตัวให้ฉันด้วยสิ” น้ำหวานทำตาม ราวกับต้องมนตร์ เธอแตะผ้าเช็ดตัวไปตามกายซับน้ำจากกายบางของจัสมินตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้า น้ำหวานย่อตัวลงนั่ง เช็ดขาไล่ไปถึงปลายเท้า เธอเงยหน้ามองสิ่งสวยงามที่จัดแต่งทรงไว้อย่างดี น้ำหวานกลืนน้ำลายลงคอ…