...ผู้เขียนรู้สึกว่ากุฏิมืดมากมองไม่เห็นอะไรเลย ผู้เขียนต้องยื่นแขนคลำทาง เดินจงกรมเหมือนคนตาบอด เดินดิ่งตรงไปข้างหน้าเรื่อยๆเมื่อปลายนิ้วมือที่ยื่นออกไปสัมผัสกับผนังกุฏิ ผู้เขียนก็ออกแรงดันผนังผลักให้ตัวเองหันกลับเพื่อเดินจงกรมมุ่งไปที่ผนังอีกฝั่งนึง ผู้เขียนออกแรงผลักเพื่อกลับตัวตามเดิม จังหวะนั้นเอง ตัวผู้เขียนก็ทลายลงมากองที่พื้นกุฏิ กล่าวคือ ร่างกายที่เป็นเนื้อหนังมังสาปกติของผู้เขียนได้ทยอยร่วงเป็นลูกบาศก์ชิ้นเล็กๆสัดส่วนประมาณ 1/4 ของเมล็ดข้าว ตั้งแต่ช่วงเอวลงไป จนร่วงลงไปหมดทั้งตัว...