“อะไรคือความสุขของมนุษย์?” ถ้าพูดถึงความสุข คนส่วนใหญ่คงนึกไปถึงความสำเร็จ ชื่อเสียงลาภยศ อำนาจ ทรัพย์สมบัติเงินทอง ความรัก และสิ่งอื่นๆ อีกมากมายที่คนเรามักใช้ทั้งชีวิตเพื่อไล่ล่าไขว่คว้าสิ่งเหล่านั้นมาสนองแรงปรารถนาที่เรียกร้องหาการเติมเต็มตลอดเวลาราวกับว่ามันไม่มีที่สิ้นสุด... ทว่าหากพูดถึง “การทำงาน” จะมีสักกี่คนที่จะนับรวมเอาคำว่า “งาน” เข้าไปเป็นหนึ่งในชุดคำตอบสำหรับโจทย์ที่ชื่อว่า “ความสุข” ยิ่งสำหรับคนประเภทที่ทำงานด้วยความฝืนใจ คงมีแต่ความเบื่อหน่ายและทุกข์ทรมานจากงาน หนังสือ “ทำเต็มที่ แต่ไม่ซีเรียส” งานเขียนของพระไพศาล วิสาโล เล่มนี้ ได้หยิบเอา “งาน” และ “ความสุข” มาบรรจงผูกมัดเข้าด้วยกันอย่างงดงาม สร้างนิยามที่แตกต่างออกไปจากที่เคยคิดกันว่า งานกับความสุขช่างอยู่ตรงข้ามและห่างไกลกันเหลือเกิน แต่แท้จริงแล้วการจับงานกับความสุขมาอยู่ร่วมกันมันไม่ต้องปฏิบัติอะไรให้ยากเย็นเสียด้วยซ้ำ เพียงแค่ต้อง “ทำ” สองสิ่งที่ง่ายดายเท่านั้นเอง คือ ทำ “กิจ” และ ทำ “จิต” “ทำกิจ” หมายถึง การทำภาระการงานต่างๆ ตามหน้าที่อันสมควรอย่างเต็มกำลังความสามารถ ส่วน “ทำจิต” หมายถึง การปล่อยวางจิตใจ เข้าใจสัจธรรมแห่งโลก ว่าทุกสรรพสิ่งเป็นอนัตตา ล้วนไม่จีรัง ไม่มีประโยชน์จะไปยึดมั่นยึดถืออันใด เราจำเป็นต้องทำกิจและทำจิตควบคู่กันไปโดยที่ไม่แยกสองส่วนนี้ออกจากกันเด็ดขาด ผลที่จะเกิดตามมาคือ ‘สงบเย็นและเป็นประโยชน์ ทางสำนักพิมพ์ขอกราบขอบพระคุณพระไพศาล วิสาโล ที่อนุญาตให้สำนักพิมพ์จัดพิมพ์หนังสือเล่มนี้ หากคุณผู้อ่านยังคงมีปัญหาสารพัดสารเพในชีวิตการทำงาน หนังสือเล่มนี้จะนำทางท่านไปสัมผัสกับแง่มุมแปลกใหม่ ที่จะเปลี่ยนแปลงความหมายของแก่นสารในการดำเนินชีวิต และเมื่ออ่านจบ คุณอาจได้คติพจน์ใหม่เพิ่มเข้าไปในลิสต์คำคมประจำใจของตัวเองว่า “ทำเต็มที่ แต่ไม่ซีเรียส”