อวบอยู่ไหนจ๊ะ ข้อความธรรมดาๆ ที่ส่งมาทางไลน์ ทำเอาอาทิตยายิ้มกริ่ม เขินจนตัวแทบบิด ไม่น่าเชื่อว่าแค่คำพูดเรียบง่ายของผู้ชายธรรมดาๆ จะทำให้โลกของเธอสว่างสดใสได้ขนาดนี้ เริ่มชอบคำว่าอวบขึ้นมาแล้วสิ อยากให้เขาเรียกแบบนี้ไปเรื่อยๆ แค่เขาคนเดียวก็พอ ---------- “กว่าจะเสร็จ เหนื่อยชะมัด” ปกติชายหนุ่มไม่ใช่คนขี้บ่นสักเท่าไหร่ แต่ปีนี้ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมญาติพี่น้องและแขกกิตติมศักดิ์มากันเยอะแยะเหลือเกิน ที่จริงเขาก็คนธรรมดาไม่ได้มีหน้ามีตาในสังคมอะไรเลยด้วยซ้ำ แค่บ้านฐานะดีและมีคุณพ่อคุณแม่เป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จก็เท่านั้นเอง “แล้วทำไมไม่พักผ่อนล่ะคะ ไม่ง่วงเหรอ” พอเธอพูดจบเขาก็เหลือบตามามองนิดหนึ่ง ก่อนจะบอกกล่าวในสิ่งที่ทำเอาอาทิตยาใจเต้นแรง “พอส่งแขกเสร็จ เดินไปหยิบกุญแจรถ แม่ถามเลยอะว่าจะไปไหน ปกติไม่เคยถาม” “หรอ...” “อืม ทุกทีต้องนอนบ้านไง นี่แจ้นออกมา เขาเลยงงว่าทำไมไม่นอนบ้าน” “แล้วทำไมไม่นอนบ้านล่ะคะ ดึกขนาดนี้” “ก็มาหานี่ไง ไม่มาแล้วจะได้อยู่ด้วยกันตอนไหน” เขาบอกเสียงเข้มนิดๆ หรี่ตามองหน้าเธออย่างเอาเรื่อง สายตาของเขาเหมือนกำลังด่าเธอว่า ถามอะไรไม่เข้าหู ยังไงยังงั้นเลย “หรือไม่อยากให้มา” “เปล่านะคะ อุ๊บไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อย” อ้อมแอ้มบอกเขา ----------- “ทำไมผอมลง!” เสียงเกรี้ยวกราดของเขา เธอไม่ชินเอาเสียเลย “เคยบอกแล้วใช่มั้ย ว่าไม่ให้ลดน้ำหนัก!” ใบหน้าถมึงทึงที่จ้องมองมาทำเอาสาวอวบน้ำตาคลอ ก็เธออยากดูดีดูผอมเพรียวบ้างนี่ มันผิดตรงไหน!! ---------- ฝากพี่คิงกับน้องอวบไว้ในอ้อมใจของทุกคนด้วยนะค้า ขอบคุณมากค่า ละมุนอบอุ่น น่ากอดจริงๆ น้า คิกๆ ขอบคุณทุกคนมากๆ เลยนะคะ