ปฐมบท สถาปนิก แรงบันดาลใจในการเขียนเรื่องนี้ น่าจะเริ่มจากการได้พูดคุยกับลูกชาย แล้วรู้สึกว่าเด็กสมัยนี้มีความคิดกว้างขวาง ค่อนข้างมากรวมถึงรู้สึกว่ามีทางเลือกจนเกิดความสับสนได้ง่าย ในระหว่างเดียวกันก็เห็นถึงเด็กบางคนที่มีความมุ่งมั่นในทางเลือกของตนเอง จนมีความรู้สึกนึกถึงเมื่อก่อนตอนที่ตนเองกำลังค้นหาว่าต้องการมีอาชีพอะไร ตามแรงกดดันและผลักดันของอาจารย์แนะแนวตอนมัธยมสาม ซึ่งก็เหมือนว่าท่าคิดไม่ออกจะต้องรู้สึกผิดบาปณ.ตอนนั้น จึงเป็นจุดเริ่มต้นของการค้นหาตัวเองว่าเราจะโตไปเป็นอะไรดี ทั้งที่ก็ไม่รู้ชัดว่าอาชีพที่ว่ามันจะดีหรือไม่อย่างไรในระยะยาว ความบังเอิญ ลิขิต และเมื่อวันนึงมาถึง เราได้ไปบ้านญาติ มีการเลี้ยงงานเกี่ยวกับบรรพบุรุษชาวจีน คือการรวมญาติกันนี่เอง จึงทำให้เราค้นพบอาชีพโดยบังเอิญนั่นคือ สถาปนึก ซึ่งณ.ตอนนั้นเราก็คงไม่รู้ว่าเค้าเรียกว่าอะไรก้น กับคนที่ต้องนั่งบนโต๊ะที่เอียงแล้วมีอุปกรณ์มากมาย พร้อมกับเครื่องเขียนอีกหลายอย่างที่่เราไม่คุ้นตา แต่สรุปว่าเราดูน่าสนใจมาก โดยเฉพาะแบบบนกระดาษม้นๆซึ่งรู้ภายหลังว่าเค้าเรียกว่ากระดาษไข มีลายเส้นละเอียดมากมาย ที่เพียงแค่คิดว่าจะมีใครซักคนเขียนหรือวาดสิ่งนี้ขึ้นมา คงเป็นคนที่เก่งและน่าสนใจ จึงทำให้เราคิดว่าถ้าเราเป็นคนๆนั้นก็น่าจะดี