“ท่านจะทำอะไรข้า...” “ตำแหน่งของหัวใจเจ้าจะมีชื่อของข้าอยู่เสมอตราบจนวันตาย”ท่านชายฮัยซูมฮ์เอ่ยขึ้นแววตาจริงจังและทำจริง ไม่มีหยอกเล่น “อย่าท่านฮือๆ อย่าฮือๆ ไม่นะฮือๆ ไม่กรี๊ดดดดดด” นัจมีย์ดิ้นรนแต่นางก็ทำไม่ได้มือสองข้างถูกมัด ขาสองข้างถูกมัด ร่างกายถูกกายใหญ่คร่อมทับ ปลายกริชค่อยๆ กรีดลงบนเนื้อบางๆ ตรงเนินอกของนางช้าๆ เป็นอักษรเพียงตัวเดียวปลายกริชตวัดไปมาเป็นชื่อของท่านชายฮัยซูมฮ์แทนการประทับตราดั่งเช่นทาส เลือดสีแดงไหลซึมออกมาตามรอยกรีดของกริช นัจมีย์เจ็บเจียนขาดใจ เขาช่างใจร้ายกับนางนัก นางไม่เคยรู้ว่าเขาอยากแสดงความเป็นเจ้าของนางขนาดนี้มาก่อน “เจ็บไม่นาน แค่เจ้ามีชื่อของข้าบนตัวเจ้า เจ้าเป็นของข้านัจมีย์ของข้าเพียงคนเดียว ข้ารักเจ้า เจ้าคือดวงดาวประจำตัวข้า” ท่านชายโยนกริชทิ้งลงพื้นห่างจากตัว เมื่อสลักชื่อตัวเองบนร่างบางเสร็จ เขานำเศษชุดของหญิงสาวมาซับเลือดที่ไหลออกมาอย่างอ่อนโยน ก้มหน้าลงจูบหน้าผากของนาง จูบซับน้ำตาที่ยังไหลริมไม่ขาดสาย จ้องมองดวงตาตัดพ้อเสียใจของนาง