"หลังจากเดินทางรอนแรมเผชิญเรื่องราวต่างๆ ด้วยกันมา ‘ฟู่ถิงจวิน’ อดีตคุณหนูเก้าแห่งสกุลฟู่ ก็ยึดเอา ‘จ้าวหลิง’ เสมือนดั่งต้นไม้ใหญ่ เป็นที่พึ่งพาและพักพิงแห่งสุดท้ายของนาง แต่ทว่า เขากลับคิดว่าฟู่ถิงจวินคือภาระ เมื่อมาถึงเมืองซีอาน เขาก็คิดจะสลัดนางทิ้ง พร้อมมุ่งหน้าสู่ป้าหมายของตน ได้แต่หวังเพียงว่าหลังจากผ่านความทุกข์ยากเหล่านี้ไป สวรรค์จะเมตตานางบ้าง อย่าให้นางต้องเผชิญทุกข์ใดๆ อีกก็คงดี ถึงฟู่ถิงจวินจะรู้ว่าตนเองสร้างความยากลำบากทั้งกายและใจให้แก่จ้าวหลิงมาโดยตลอด แต่เมื่อคิดว่าเขาและนางต้องแยกจากกัน ก็ให้รู้สึกหวาดกลัว เสียใจ ผิดหวังยิ่งนัก... ทั้งที่รู้ว่าต้องเป็นเช่นนี้ แต่นางกลับเจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งหัวใจ ทว่าอย่างไรนี่ก็เป็นเรื่องที่ตกลงกันไว้ตั้งแต่ทีแรก สิ่งที่นางควรทำตอนนี้คือกล่าวขอบคุณและจากเขาไปแต่โดยดี "