บันทึกการเทร็กกิ้งจริงจังครั้งแรกของ แวววรรณ หงษ์วิวัฒน์ ที่ประกอบจากความทรมานของสองเท้าที่ต้องก้าวข้ามเขาลูกแล้วลูกเล่า สองตาที่มองเห็นแค่ท้องฟ้ากว้างและต้นไม้ใหญ่ ในประเทศที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไร แทบจะไร้ซึ่งเทคโนโลยีที่สร้างความบันเทิงและสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ แถมยังเป็นประเทศเดียวเท่านั้นที่จำกัดจำนวนนักท่องเที่ยวต่อปี ประเทศเดียวเท่านั้นที่ต้องจ่ายค่าเดินทางแสนแพงเพื่อมาเดินให้เมื่อยเล่น แต่เป็นประเทศเดียวเท่านั้นที่วัดความเจริญของชาติด้วยความสุข และเป็นประเทศเดียวที่เธออยากกลับไปเยือนอีกครั้ง