ในความมืดมิดอันยาวนาน นานจนลืมความเจิดจ้าของแสงแห่งอาทิตย์ เขามีชีวิตอยู่ที่นั่น... ไร้ซึ่งความทรงจำ เฝ้ารอใครสักคนมาฉุดขึ้นจากหุบเหวแห่งอนัตตา เพียงเพื่อสืบหาความจริงที่ถูกปิดซ่อนมานาน... ...มายามองภาพเบื้องหน้าด้วยอาการกึ่งเชื่อกึ่งสับสน แม้จะรู้ว่าปีศาจรูปงามที่ลอยอยู่ตรงหน้าเธอมีอยู่จริง ทว่าจิตใต้สำนึกก็ยังแย้งขึ้นมาว่านี่อาจจะเป็นเพียงแค่ภาพมายาที่เธอจินตนาการไปเองเพราะพลังพิเศษที่เพิ่มขึ้น แต่ถึงอย่างไร เธอก็เผลอตั้งชื่อให้เขา...ปีศาจผู้สูญสิ้นความทรงจำ ปีศาจหนุ่มรูปงามที่ต่อแต่นี้ไปเธอจะขานเรียกเขาว่า 'ชา'