พี่แทนเช็ดตัวให้ฉันแล้วเดินไปหยิบเสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ของเขามาสวมให้ฉัน "เป็นไร ทำไมเงียบจัง ฮึ"พี่แทนไทถามขณะหวีผมใหฉันอยู่หน้าโต๊ะแป้ง "เปล่า"ฉันตอบแล้วลุกขึ้นเดินไปที่เตียง ทิ้งตัวลงนอนหันหลังให้เขา "เป็นไรฟาร์ม"พี่แทนไทตามขึ้นมาบนเตียงแล้วยื่นหน้ามาถาม "..."ฉันไม่ตอบแต่หลับตาลง ไม่อยากเห็นหน้าคนใจร้าย ฉันไม่เข้าใจตัวเอง ทั้งทีฉันก็ไม่ได้ยอมรับเขาว่าเป็นสามี แต่ฉันก็น้อยใจ งอนเขาตลอด "ไม่บอกก็ไม่รู้จะง้อยังไง" "พี่แทนว่า "ฉันบอกด้วยน้ำเสียงสั่นเครือจะร้องไห้ "พี่ว่าอะไรให้คนดี ตอนไหนฮึ"พี่แทนจับฉันพลิกตัวกลับมาหาถามเสียงอ่อนโยน "ว่าดื้อ ในห้องน้ำไง อึก!"นั้นไงในที่สุดฉันก็ร้องจนได้ "ไม่ร้องคนดี พี่ขอโทษ"เขาตกใจที่อยู่ๆฉันก็ร้องให้ เขาดึงฉันเข้าไปกอด ยื่นมือมาเช็ดน้ำตาออกให้แล้วบอกขอโทษ "ฟาร์มไม่ได้ดื้อ"ฉันบอกเขา "ครับๆคนดีไม่ดื้อเนอะ"พี่แทนไทกอดฉันไว้แน่นเอามือลูบหัว ยิ้มหล่อให้ แทนไท ผมยังคิดอนาคตต่อไปของผมไม่ออกเลย ก็คนตัวเล็กงอแงร้องให้เก่งกว่าแต่ก่อนตั้งเยอะ แบบนี้ผมจะดุ จะว่า จะสอนเธอได้มั้ย ขนาดผมว่าเธอดื้อ เธอยังงอนร้องให้เลย ชีวิตไอ้แทนตายแน่! "ง่วงยังมานอนได้แล้ว"ผมบอกคนที่เล่นมือถือให้มานอน ก็ตั้งแต่หยุดร้องให้ก็ไปเอาโทรศัพท์มาเล่นไม่สนใจผมตั้งแต่นั้นมานี้ก็ดึกแล้วด้วย "ง่วงก็ได้"เธอยอมวางโทรศัพท์แล้วคลานมาหา นอนเอาตัวเกยกับตัวผมไว้ เธอกล้าเข้าใกล้ผมตั้งแต่ตอนไหนตอนอยู่โรงบาลยังไม่ยอมคุยกับผมอยู่เลย แต่พอกลับบ้านเธอยอมนอนห้องเดียวกับผมยอมให้ผมใกล้ด้วย "จะนอนท่านี้หรอ"ผมมองท่าเธอนอนต้องขมวดคิ้ว มันคงนอนไม่สบายตัวแน่ๆก็ตอนนี้แขนเธอเข้าเฝือกอยู่