-ฟาติน ฤทัยรัตน์- ฟาตินตื่นเช้าขึ้นมาก็พบว่าร่างเล็กที่เขาไล่ให้เธอไปนอนที่พื้นเมื่อคืนกลับพบว่าเธอนอนอยู่บนเตียงข้างๆตัวเขา ภาพที่เห็นทำให้ฟาตินโมโหมากเพราะเธอทำเหมือนกับว่าคำสั่งเขาไม่มีความหมายทั้งๆที่เขาสั่งไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่าไม่ให้มานอนร่วมเตียงเพราะรังเกียจ "โอ๊ย" ฤทัยรัตน์สะดุ้งตื่นแล้วพบว่าเธอยังนอนกองที่พื้นเหมือนเดิม เธอจำได้ว่าเมื่อคืนเธอนอนที่พื้นโดยสภาพเปลือยเปล่าแต่อากาศที่หนาวเย็น เธอจึงตัดสินใจใส่เสื้อผ้าแต่กระนั้นก็ยังไม่สามารบรรเทาความเย็นของอากาศได้ เธอจึงต้องลุกขึ้นไปนอนใต้ผ้าห่มผืนหนาและคิดว่าเช้ามืดเธอจะตื่นขึ้นมาแล้วค่อยไปนอนที่พื้น แต่เพราะความเมื่อยล้าที่สะสมจากเมื่อคืนทำให้เธอไม่สามารถตื่นในเวลาดังกล่าว "ใครใช้ให้เธอขึ้นมานอนบนนี้ ฉันสั่งแล้วไม่ใช่เหรอ อยากลองดีเหรอไงฤทัยรัตน์" "เอ่อ...รัตน์ รัตน์ขอโทษค่ะ" "ไปเลยนะ ออกไปทำอาหารให้ฉันกินแล้วถ้าเธอกล้าทำแบบนี้อีก ฉันจะไม่ปราณีเธอเลย" "ค่ะ" ฤทัยรัตน์รีบรับคำแล้วเดินออกไป "วันนี้ไม่ต้องทำอาหารเผื่อตัวเองนะ เพราะเช้านี้เธอไม่มีสิทธิ์กิน" ฟาตินสั่งเสียงดัง