"ไลล่าห์ยืนท้าวสะเอวอยู่ข้างเตียงจ้องมองดูเขา และอดัมเองก็มองเธออย่างเคียดแค้นเช่นกัน “เข็นถาดอาหารกับท่าทางงี่เง่าของคุณไปซะ...” “ได้ยินแล้ว” ไลล่าห์ขัด “ฉันเคยได้ยินคำพูดดูถูกหยาบคายมามากแล้ว ไม่ว่ามันจะหยาบแค่ไหน ฉันก็ไม่สะเทือนหรอก เพราะฉะนั้น จงประหยัดพลังงานของคุณและเวลาของฉัน แล้วเริ่มทานอาหารเย็นได้ คุณต้องทานก่อนที่ฉันจะออกไปจากห้องนี้ คุณทำอย่างแรกเร็วเท่าไร ฉันก็ทำอย่างหลังเร็วเท่านั้น” เธอวางถาดบนตักของอดัม แล้วทิ้งตัวลงนั่งกอดอกข้างเขาบนเตียง การกอดอกดันให้ทรวงอกหญิงสาวพุ่งชันภายใต้ชุดลำลองที่ไม่มีสาย หญิงสาวมองสายตาของคนเจ็บที่ลดต่ำลงดูทรวงอกเธอ แต่ไลล่าห์ก็ยังไม่เปลี่ยนท่า เธอยังคงเฉยเมยเมื่ออดัมเบนสายตามาสบตาด้วยอย่างหยาบคาย “ทิวทัศน์ร่องอกเป็นบริการจากคุณด้วยรึเปล่า” “ผลพลอยได้ค่ะ” ไลล่าห์ตอบพร้อมกับรอยยิ้มทะเล้น “ให้ดูฟรี” “ผมเคยดูดีกว่านี้” “ไม่ใช่ราคานี้ คุณไม่เคยดูหรอก”"