สิ้นเสียงโทรศัพท์ แผงนาฬิกาจับเวลาบนผนังเก่าก็ดังขึ้น เริ่มทำงานนับเวลาถอยหลัง 05:00 “มันต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ นี่มันคิดว่ามันเป็นไอ้โรคจิตในหนังเหรอวะ” ปากทำเป็นก่นด่า แต่ใช้มืออีกข้างคลำหาขวานใต้เก้าอี้ เห็นว่ามีอยู่จริงรีบกระชากออกมาจนหลุด เป็นขวานด้ามทำจากเหล็กดำทรงกลมใหม่เอี่ยมเงาวับ 04:32 นายเขียดไม่ทำตาม ปากตะโกนโหวกเหวกเสียงดังลั่นทุ่ง “ช่วยด้วย ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยกูด้วย ช่วยด้วย” อยู่อย่างนั้นหลายครั้ง แต่เปล่าประโยชน์ไม่มีใครโผล่มาทางประตูให้เห็น แม้แต่หมาแมวสักตัวก็ไม่มี 04:06 เหงื่อกาฬท่วมตัว หายใจเต้นเร็วถี่ อดรีนาลีนในกายพลุ่งพล่าน มือถือขวานข้างที่ไม่ถนัดพยายามฟันกำไลเหล็กบนข้อมือแต่ไม่สำเร็จ กำไลเหล็กไม่มีทีท่าว่าจะขาด มีแต่ข้อมือของมันแดงช้ำห้อเลือด